Damast in Salland is op zoek naar wat diverse Sallanders van social media vinden. Een zegen of tegen? Kees Huls bekijkt dat vanuit het perspectief van een mislukte missionaris die vaststelt dat hij de wereld echt niet kan veranderen. En zeker niet via sociale media!
Eerdere bijdragen over dit onderwerp zijn hier te lezen.
Door Kees Huls
Dag Jenneke,
Ik ben het helemaal met je eens dat sociale media veel goeds, maar ook veel slechts, gebracht hebben.
Evolutie
Als 70+er heb ik natuurlijk heel veel meegemaakt op het gebied van communicatie- elektronica. Eerst de luid rammelende telex, die nog in een kamer apart moest staan. Van 1984 tot 1986 werkte ik in Frankrijk waar toen iedere telefoongebruiker een zogenaamde MiniTel kreeg, een mini-computer gekoppeld aan de telefoon, waarmee al een soort steentijd- internet mogelijk was, toen alleen nog in Frankrijk. In 1987 begon ik voor mijzelf en kocht mijn eerste computer, een IBM zonder geheugen waarin je telkens floppydisks om en om moest steken. In de monitor kon je bijna 2 fietsen parkeren en de naaldprinter maakte net zo’n klerenherrie als de telex. Aanschafprijs van dit setje: € 15.000,–. In 1990 kocht ik mijn eerste Motorola autotelefoon, die ingebouwd werd, maar ook mobiel gebruikt kon worden. Formaat 3 bakstenen op elkaar en na een half uur was de accu leeg. Maar zelfs leeg maakte je er nog de blits mee op beurzen en zo. Deze kostte zo’n € 2,500,–.
Sociale media
Ik heb nooit veel met dit soort kanalen gehad en ergerde mij alleen aan wat ik voorbij zag komen bij mijn puberdochter op Hyves. Het enige wat ik wel leuk vond (en vind) is YouTube om muziek te kijken. Wel vond ik het makkelijk om op Facebook, Instagram enz. mensen te kunnen opzoeken,maar omdat ik me daar eigenlijk diep voor schaamde maakte ik een troll- account, Silke Bakker. Met dit account ging ik wel een beetje in mijn vriendenkring aan de slag, zonder op sites met toetsenboordterroristen te komen. Door toeval kwam ik vorig jaar in de aanloop naar de presidentsverkiezingen in de VS op allerlei rioolsites uit, zoals Donald Trump, QAnon, Telegraaf, WNL en RTL.
Missionaris
Als welopgevoede “RK knaap” voelde ik mij telkens geroepen om deze rioolschijters belerend tegemoet te treden en ellenlange discoursen te produceren om de afvalligen in het juiste kamp te krijgen. Ik deed dit soms zo fanatiek dat ik, meestal op hoogst kinderachtige gronden, geblokkeerd werd op Facebook, elke keer langer. Dit jaar werd ik al 6 x geblokkeerd, de laatste keer 1 maand lang.
Gemis
De blokkade gaf me absoluut geen afkickverschijnselen en deed me realiseren dat ik meer tijd had voor andere leuke dingen. Zo kwam ik bijna nooit verder dan kranten lezen, nu kom ik ook weer aan boeken toe. Ook verbeeld ik me niet de mening van ook maar één wappie veranderd te hebben. Ook mijn gouden ideeën om voor de verkiezingen in de VS te onderzoeken of Lee Harvey Oswald geen actieve kleinzoon had zijn op niets uitgelopen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat het internet tijdverspilling is en ik zal me dan ook beperken tot mijn vriendenkring. Alleen in de zeldzame situaties dat ik eens chagrijnig ben zal ik misschien nog eens lekker te keer gaan om me af te reageren. En zal dan waarschijnlijk weer geblokkeerd worden.
Gevaar
Het internet blijft natuurlijk wel een bloedgevaarlijk medium. Iedere idioot kan wel wat vinden van een andere halve zool en dat kan tot enorme bewegingen leiden op valse gronden. Kijk bijvoorbeeld naar die oranje brulaap in de VS, die het via internet voor elkaar kreeg om op 6 januari, een gewone doordeweekse dag, tienduizenden niet zo snuggere hilbillies naar Washington te krijgen om rotzooi te schoppen. Of al het gedoe hier met bepaalde partijtjes en wappies. Misschien ga ik nog wel zo’n partijtje oprichten voor de fun. De naam heb ik al: QAnus.
Damast is ook benieuwd naar jouw mening over ‘Sociale Media, zegen of tegen’. Schrijf er gerust een stuk over, stuur ons foto’s of maak een video. Of misschien heb je wel een kennis die hier een mooi verhaal over heeft.
Ik zou graag een reactie ontvangen van Arjen Pronk.
