Vorige week liep Kayly Heuven al weten no way terug te komen wonen in Nederland. Dus dan moeten we het maar op een uitwisseling houden. Wat van daar zou ze ons gunnen en wat van hier zou ze daar graag hebben. Dan laten we de legalisering van marihuana even buiten beschouwing, want dat is in Canada inmiddels iets heel gewoons.
Niet terug
Kayly is niet van plan nog weer terug te verhuizen naar Nederland. “Mijn leven is hier. En straks hebben mijn kinderen hier wel weer gewoon hun opa en oma. Maar ik ben nog wel van plan Europa beter te ontdekken. Ik heb al wel eens een tiendaagse trip gemaakt. 24 Uur Amsterdam, Brussel, Barcelona… Amsterdam in 24 uur 😉 En Lissabon, dat vond ik wel de mooiste van allemaal. Heerlijk rustig, kleurrijk. Daar wil ik nog wel een keer weer naar terug. Of Oost Europa, daar ben ik ook wel nieuwsgierig. Jullie hebben een lang verleden met historie en architectuur. Dat is hier allemaal pas veel later tot stand gekomen.”
Schrijver van dit artikel kijkt als buitenstaander naar Canada als een progressief land. Toen hij er vijf jaar geleden was las hij over een aanslag in de krant dat je dat je de dader geen moslimterrorist moest noemen, maar een geestelijk verwarde man. Kom daar maar eens in Nederland. In die periode werd in Canada de marihuana ook gelegaliseerd. Familie op Nova Scotia zag dat helemaal niet zitten, bang voor verslaving en zo. Media hier trokken een maand na de legalisering ook die conclusie. Maar nu, vijf jaar later, hoor je er niemand meer over. “Het is hier ook helemaal geen issue”, zegt Kayly. “Ik gebruik het zelf ook wel. Als ik wat stress heb bijvoorbeeld. Het ontspant. En het is ook fijner dan drank. Daar heb je een dag later een hangover van. Omdat het legaal is, kun je het gewoon in de winkel kopen en weet je zeker dat je goede kwaliteit hebt. Ik geloof niet dat mijn ouders het ook gebruiken, maar ze weten wel dat ik dat wel doe. Mijn verloofde Cole ook, net als zijn ouders. Voor zover ik weet zijn er ook niet meer mensen verslaafd geraakt sinds de legalisering.”
Op de vraag wat Kayly uit haar land ons zou gunnen en wat ze van ons over zou willen hevelen naar Canada geeft ze twee verrassende antwoorden:
“Ik zou jullie de Rocky Mountains gunnen. Dat is zo’n prachtig mooi gebergte! Van jullie zou ik graag overnemen dat alles wat dichter bij elkaar ligt. Hier zijn de afstanden zo groot, je moet uren rijden om elkaar te bezoeken, terwijl jullie de cultuur hebben dat je lekker bij elkaar op bezoek gaat, kopje koffie drink, bij elkaar gaat eten, even snel een bezoekje. Op de fiets ook. Die cultuur hebben we hier niet. In de stad Calgary, waar ik woon, is er wel een redelijk fietsnetwerk, maar de meeste wegen hier zijn vooral voor auto’s bedoeld.”
Trouwen
En dan in de juli de bruiloft. Trouwen met Cole, een Canadees wiens overgrootouders vanuit Jersey de sprong naar Canada maakten. “Dat gaat een grootse dag worden. Met een buffet en diner voor negentig gasten en ’s avonds een dj voor de muziek. Geen lange rijen tafels zoals bij jullie vroeger, maar dat is in Salland toch ook wel veranderd? En ja, ik trouw in het wit, in een mooie witte trouwjurk. Maar daar ga ik nog lekker niks over vertellen.”
