Joop van der Wal: Met bark Europa op het ruime sop. Aflevering 3

Onze columnist Joop van der Wal is op een zeereis over de Atlantische Oceaan met zeilbark Europa en het is hem gelukt, ondanks weinig communicatiemogelijkheden zijn prachtige artikelen hierover bij de redactie te krijgen. Vandaag aflevering 3 over een heel spannende dag.

Interessant? Deel het artikel

211002pxhre

Maar weer een ‘dag uit het keven op zee’. Gisteren was namelijk een dag vol leuke en spannende dingen. Tot een volgende keer,
Liefs, Joop

Vrijdag 24 september 2021

Op tijd wakker voor de hondenwacht die vrij snel en ongestoord verloopt. Na vieren terug naar bed en pas opgestaan om 1040. Lekker douchen en dan komt er heel smiechtig een migraine om de hoek kijken. Snel twee glazen water genomen en een kleine pauze. gelukkig het gaat goed. We draaien de wacht van 12-14 uur, ook al heel rustig, de wind is praktisch helemaal weggevallen. Dat doet de kapitein besluiten een zwem-uurtje in te lassen. De zeilen worden tegen elkaar in gebrast waardoor de voorwaartse snelheid er helemaal uit is. Dan gaat de reling open en duiken de eerste zwemmers overboord. Vlak daarvoor konden we in het water een groep van zes dorades zien zwemmen. Mooie vissen! Veel lachen, een paar lui durven het aan om vanaf de boegspriet het water in te springen, dat is al gauw 6-7 meter hoog. Na afloop aan dek even afspoelen met zoet water en bijkomen met een stukje fruit. Voordat na het zwemmen de zeilen weer goed gezet konden worden wordt er: “Dolfijnen!” geroepen.

Dolfijnen

Dat blijken er heel veel te zijn die best zin hebben in wat sprongetjes en spelletjes met de Europa. Terwijl iedereen op het achterdek staat te kijken, zijn er twintig die voor mij een privé show verzorgen aan de boeg. Niks camera, gewoon genieten.

Alarm

In de opwinding na de zwempartij zie ik vanaf het voordek een klein zwart stipje, dat op 6-7 mijl afstand op de horizon danst. Ik rapporteer dat, maar het blijkt niet op de radar terug te vinden. In de gaten houden dus. Het stipje komt onze kant op en als ze goed binnen zicht zijn, zien we dat het een klein visbootje is met een buitenboordmotor. Aan de motor zit een man die almaar met zijn rechterarm boven zijn hoofd blijft zwaaien. Dat is een internationaal sein dat hij om hulp vraagt. Het blijkt een vissersbootje te zijn met twee Marokkaanse mannen erin. Ze blijken geen kwaad in de zin te hebben, ze zeggen dat ze op weg zijn naar één van de Canarische eilanden. Martin stelt hun GPS opnieuw in en bootsman Enguerrand kan met ze in het Frans uit de voeten. Ze krijgen van hem een bak koffie, een prachtig medemenselijk gebaar. Ze zeggen al vier dagen op zee te zitten. Ze maken weer los en zetten koers naar Palma in de opgegeven richting, we hopen maar dat het ze lukt.
Iedereen aan boord van de Europa stond in de alarmstand, je weet maar niet wat zo’n bootje van je wil. Nu gaat er een zucht van opluchting gaat door het schip. Janke heeft contact gehad met ‘kantoor’ en met de andere kapiteins van de Europa om ze te vragen wat zij in dit geval zouden doen, het blijkt een eerste keer te zijn dat ze zoiets bij de hand hebben. Uit ‘humanitaire overwegingen is besloten niet de Kustwacht in te schakelen.

Avondmaal met verrassingen

Diner is een soort chicken tonight op rijst met een blauwe bessen taartje toe. Onze wacht gaat in om 2000 uur en zal uitlopen tot dik na 2400 uur. Het zwarte stipje is namelijk nog niet ‘einde verhaal’ want rond half tien ’s avonds zijn ze ineens weer  terug naast de Europa. Ze voeren geen licht en komen dus plotseling opdoemen uit het donker omdat de maan pas om 2300 boven de horizon komt. Alle deklichten gaan aan en aan de uitkijk wordt gevraagd om juist ook te kijken naar de andere kant van het schip in het geval er handlangers zijn meegekomen deze keer. In het licht dat nu op het water schijnt  zien we een schooltje van 10-20 dorado’s die even met het schip meezwemmen. Het verhaal van beide mannen is nu dat ze hun brandstof zijn kwijtgeraakt bij een contact met een schip van de kustwacht of politie vanaf Lanzarote. Bij controle van hun GPS ziet Martin dat het door hem ingevoerde waypoint weer is gewist en vervangen door ongeveer de plek waar de heren voor het eerst contact maakten met de Europa. Het verhaal is dus niet erg consistent. Er wordt besloten om ze ‘kwijt te raken’ door ze dan maar een hoeveelheid  benzine voor hun buitenboordmotor te geven. Janke overlegt nu toch ook met de Kustwacht en die besluit er een redding op zee van te maken. Op het schip wordt alles klaargemaakt om bestand te zijn tegen de wind die een SAR-heli (Search And Rescue) veroorzaakt: alle zeilen worden gestreken en opgebonden, alle losse dingen die aan boord rondslingeren worden opgeruimd. Zo rond 0000 uur arriveert er een Spaanse SAR helikopter die van één van de Canarische Eilanden is vertrokken. (de ervaring is dat er niemand komt als je zoiets aan Marokko vraagt.) De Europa heeft dan de mannen anderhalf uur op sleeptouw gehad, wat ze rustig hebben laten gebeuren. Kennelijk zijn ze het eens met de ‘redding’ die op stapel is gezet. Op een afstand van ongeveer honderd meter kijken we met ongeveer iedereen aan boord (wacht of geen wacht) toe als de mannen uit hun bootje worden opgehesen. Na dit alles wordt Europa weer op de juiste koers gebracht (motor) en dan is er weer de rust van alleen de zeilen. Veel wind is er niet, we gaan toch nog twee knopen vooruit, misschien ook wel dank zij de Canarische stroom die hier langsloopt. Met die snelheid is het lastig sturen, het duurt lang voordat de oude dame reageert.
Iedereen aan boord hoopt maar dat het voor beide mannen een eind-goeg-al-goed mag zijn. En het bootje van de mannen? Zoals bij meer reddingen van bootjesmensen wordt het aan zijn lot overgelaten. Er wordt ook geen risico genomen om de benzine uit het achtergelaten bootje terug te halen. Bij de mededelingen van de kustwacht zal de komende dagen hopelijk worden gewaarschuwd voor een onbemand drijvend schuitje met ruwweg een gebied waar ze dat kunnen tegenkomen. Die waarschuwingen worden in dit gebied wel vaker uitgegeven als er onfortuinlijke fortuinzoekers het juiste spoor niet hebben gevonden. Treurig maar waar.
Het is ruim na twaalf uur als ik te kooi ga en wegzak in de welkome slaap.

Onze columnist Joop van der Wal mag graag zijn licht laten schijnen over onderwerpen die ons allemaal aangaan. Vaak vanuit een verrassende invalshoek. Eerdere artikelen van zijn hand kunt u hier lezen.

Word supporter van HierinSalland

HierinSalland is voor, maar ook van Salland. Word supporters en ondersteun ons. Door mee te doen of met een kleine bijdrage.

Interessant? Deel het artikel

Meer over

Blijf op de hoogte

Abonneer je op een of meerdere van onze nieuwsbrieven en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Om de twee weken verloten we onder de abonnees om en om een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch en de biologische Supermarkt in het Bos van Kleinlangevelsloo, beiden in Raalte. Bekijk de spelregels.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Iedere maand verloten we onder de abonnees een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch in Raalte. Bekijk de spelregels.