Roep het maar van de daken, dan is er vast wel ergens iemand die je hoort. Moeten hun oren wel open staan… Telkens als ik iemand iets hoor roepen over ‘recht hebben op’, gaan bij mij de nekharen overeind staan.
Door Joop van der Wal
Vermeende rechten
In mijn eerste dagen in de stad waar ik begon aan mijn studie hoorde ik een woest uitziende student in de mensa bij hoog en bij laag beweren: “Elke student heeft recht op een stereo-installatie!” Mijn toelage in dat eerste jaar was genoeg om te slapen en te eten en daar hield het wel ongeveer mee op. Geen rijke ouders die het ‘renteloos voorschot’ nog eens lekker aanvulden. Dat mijn stereo-recht nog even op zich liet wachten laat zich raden.
En de plichten……
Vóórdat je over rechten begint wil ik het altijd eerst met je hebben over plichten. Recht hebben op groen houdt namelijk voor mij ook in dat je ook zélf de plicht op je neemt dat groen te onderhouden en te respecteren. ‘Groen’ is een mode-artikel geworden, ‘de natuur’ doet het goed in verkiezingstijd, maar sneuvelt vrijwel als eerste bij het maken van bijvoorbeeld een regeerakkoord waarin de economie de boventoon gaat voeren. Serieus nemen van de groene vereisten voor een leefbare aarde is een plicht die als een conditio sine qua non voorafgaat aan alle rechten die de mens op een groene leefomgeving heeft.
