Lieve Sinterklaas,
Ik schrijf u nu een brief omdat u wensen vervult. Maar misschien moet ik wel schrijven aan de Kerstman. Of misschien wel aan God zelf. Nee, ik hou het bij een briefje aan u of aan de Piet van Dienst. Bij mij is tenminste elke morgen het briefje dat ik schrijf uit mijn schoen verdwenen. Niet dat dat nou werkelijk helpt want ik heb nog steeds niet gekregen wat ik al jaren vraag.
Dat u wensen vervult is mooi maar het zou nog mooier zijn als u dat ook een keer deed op de manier waarop ik dat graag zou willen. Als ik vraag om kracht krijg ik een pakje met oefeningen om mij sterk te maken. Als ik vraag om voorspoed krijg ik een gedicht waarin tips staan om met mijn verstand en spierkracht zelf aan het werk te gaan. Vraag ik om wijsheid dan krijg ik een boek met honderd problemen om op te lossen. Ik heb ook wel eens ‘moed’ op het briefje geschreven want ik ben een beetje een schijtlijster. Nog geen dag later zit ik een gevaarlijke situatie waar ik maar moedig uit moet zien te komen. Liefde vraag ik en er komt een lijstje van mensen bij wie ik mag aankloppen. Elke keer als ik vraag om een gunst zit er in de zak een doos met kansen. En wanneer krijg ik nou eindelijk eens die wereldvrede waar ik al jaren om vraag?
Ik ben bijna zo ver dat ik maar niks meer vraag, het is net of u niet bestaat Sinterklaas. Ik krijg gewoon niks van wat ik vraag. Of wacht… ja, uiteindelijk heb ik wel wat ik hebben wil, maar u bewandelt wel ingewikkelde omwegen hoor.
Wat zegt u? Of ik nog eens na wil denken over wat ik vraag? Ik zou zelf niet weten wat het beste voor mij is? Nou ja, als u dat zo vraagt… een beetje gelijk hebt u wel. Het meeste van wat ik écht nodig heb, dat heb ik wel. Ik heb eten, warme kleren, een huis en ik heb vrienden die om mij geven.
Weet u wat, gooi dat vorige lijstje met wensen maar weg. Ik heb genoeg.
