“Dames en heren, beste zij/ het/ hem/ hun/ hen, vandaag presenteren wij als directie aan u als werknemers het nieuwe plan voor deze onderneming. De oude aanpak werkt niet meer en om te overleven en verder te kunnen als bedrijf, stellen we u voor op de volgende nieuwe manier te gaan werken…”
De rest van de uitleg zal ik u besparen, maar tijdens het betoog kreeg ik stellig de indruk dat dit niet zo nieuw was als men mij wilde doen geloven. De ‘nieuwe aanpak’ die vijf jaar geleden begon was geen succes geworden. Wanneer je in een organisatie al wat langer meeloopt zie je bepaalde kwesties met een zekere regelmaat terugkomen. In de politiek bijvoorbeeld zit een vaste regelmaat van vier jaar. Elk nieuw kabinet of college, elke nieuwe minister of wethouder wil in de geschiedenisboekjes staan met iets groots en meeslepends dat ze voor elkaar gekregen hebben.
Zo vergaat het ook bijvoorbeeld het project Noordmanshoek.
Bij de uitleg van de nieuwe werkwijze lag mij op de lippen om te zeggen: “Dat het niet zou werken heb ik toch vijf jaar geleden al gezegd?!” Natuurlijk is het makkelijk om achteraf dat soort dingen te zeggen. De vraag is echter of ik het vijf jaar geleden wel hardop heb gezegd.
Misschien dácht ik het toen wel, maar zei ik het niet omdat ik wel wist dat de directie toch niet zou luisteren. Of misschien heb ik mijzelf stil gehouden in de schaduw van de iemand die met veel meer poeha zijn plannen ventileerde. Mijn kritiek bleef onder de radar hoewel er volgens mij heel goede argumenten waren om de uitgezette koers bij te sturen.
En nu zitten we met de gebakken peren, de gefrituurde zuidvruchten of de aangebrande oogst van een paar jaar aanmodderen. Ik kan honderd keer gelijk hebben gehad met hoe ik dacht dat het verder zou moeten, maar ‘hogerhand’ geeft doorgaans de voorkeur aan iets dat ze zelf hebben verzonnen.
Ik mag het gloeiend oneens zijn met de koers die Schoof c.s. varen, ik heb het er op dit moment maar mee te doen. Al meermalen is mij gebleken dat er zaken zijn die regelrecht kiezersbedrog genoemd mogen worden. Beloften die een hoop geld kosten zouden betaald worden uit potjes waaruit geen geld geput kan worden zonder eerder gemaakte afspraken te schenden.
Maar zolang ze blijven roepen ‘wat het volk wil horen’, gaat dat kiezersbedrog niet leiden tot ander stemgedrag. Stop dus maar met zeggen ‘dat zei ik toch…’
Als ik het niet met het nodige volume in de dovemans oren tetter, zal er geen mens naar mij luisteren.
© HierInSalland
