Tussen mensen kan het. Tussen bedrijven kan het. Tussen landen kan het. Ik bedoel dat je afspraken kan maken, gewoon vaststellen dat je allebei iets wel doet of juist niet doet. Of dat de een iets niet doet en de ander wel. Bijvoorbeeld: als je niet rookt tot je 18 bent dan betaal ik de lessen voor je rijbewijs. Als jij geen bloemen gaat verkopen, dan verkoop ik geen groente. Als jij mij gas levert dan zal ik jou bloembollen leveren. Oeps, dat laatste is niet het beste voorbeeld in deze tijd…
Het gesprek over al of niet verbieden van vuurwerk is sinds de periode vóór en rond de jaarwisseling weer in alle hevigheid opgelaaid. Dat laatste verwoordt treffend dat het om vuur(werk) gaat. Ik heb in die discussie makkelijk praten omdat de verleiding om iets te doen met vuurwerk bij mij nooit enige respons heeft gevonden. Ik zag en zie er de lol niet van om anderen de stuipen op het lijf te jagen met donderslagen.
En zeg nou zelf: heeft het doel van alle geknal ooit iets opgeleverd? Aan wie dat doel even uit het, hopelijk niet beschadigde, oog is verloren kan ik melden dat daarmee de boze geesten zouden moeten worden verdreven. Ik kan u, met de hele geschiedenis van de mensheid als bewijsmateriaal, aantonen dat knallen er nog nooit voor hebben gezorgd dat mensen daarna niet meer met elkaar op de vuist gingen.
Ik hoorde op de televisie een jongeman van 17 jaar gloedvol betogen dat de waardevolle traditie van het oudejaarsvuurwerk toch vooral in stand moet blijven. (werd daar een politiek standpunt gepapegaaid?) Ik zie kinderen van jonger dan 17 jaar met de blokkering van de A12 meedoen. Ik zie bij klimaatdemonstraties protestborden die mij als 70-jarige het verwijt maken dat ik geen oog heb voor de toekomst van de jeugd. Daarnaast zie ik ook dat voor diezelfde 17-jarigen alle bemoeienis met de toekomst van de planeet geen reet meer waard lijkt te zijn als ze vuurwerk afsteken en doodgemoedereerd een vliegvakantie boeken naar Ibiza, Gran Canaria, Nogverderwegistan…
Het is nog maar de vraag of deze column veilig landt in de oren van degenen aan wie ik de volgende afspraak wil voorleggen: zullen we er voorlopig maar tevreden mee zijn dat iedereen het op zijn eigen manier probeert? Er is geen 100% goed, er is geen 100% fout. Je hoeft elkaar niet te verketteren omdat een ander het voortbestaan van de aarde op een andere manier nastreeft dan jij dat doet.
Afgesproken?
Afgesproken, ( en hopelijk kan Ronald Plasterk de heren W en O en de dames Y en vdP ook zover krijgen)