“Kom we gaan”, zegt M. met twee stembiljetten in de aanslag. Het is niet ver wandelen van ons huis naar het stembureau in Ut Huus. We gaan stemmig gekleed rond etenstijd weg en besluiten om een hapje te eten in het restaurant van ons dorpshuis.
Wat is het daar rustig! Je kunt er een rood potlood horen vallen. Alle tafeltjes zijn leeg. Dit zou volgend jaar toch echt anders moeten. We fantaseren samen op het thema horeca en verkiezing, een broodje zwevende kiezer, een menukaart waarop je in rood potlood iets kunt bestellen, een lekkere Verkiezingsdaghap.
Maak er iets ludieks van zodat het lekker druk wordt en de broodjes boerenkroket je om de oren vliegen. En na afloop een gezellig verkiezingscafé met een hapje en drankje. Dit kan echt beter, daar hoeft echt geen extra partij voor opgericht te worden.
Zo zitten we eensgezind brainstormend de hele boel mentaal te veranderen. We beginnen zowaar serieus op een stembureau te lijken, ik met strenge bril en blik en M. naast mij met de lunchkaart in de aanslag achter de tafel.
Plotseling krijgen we een stembiljet naar ons toegeschoven. Iemand die echt denkt dat we het stembureau zijn. We lachen er samen smakelijk om. Het gebeurt nog drie keer; we groeien ondertussen echt in onze rol. Het eten komt en we kunnen tijdens de maaltijd gezellig kijken wie er allemaal langskomen om te stemmen. “Mensen kijken” blijft geweldig. Het wordt zelfs erg druk met wachtrijen. “Mooi zo” denk ik; “Olst laat zijn of haar stem goed horen”.
Het eten is op, de uitsmijter was heerlijk. Dan gaan we zelf stemmen, de rij is niet lang meer; iedereen wacht netjes op de beurt. Het is een gemoedelijk Sallands tafereel van begin tot eind. M. verdwijnt met twee stembiljetten in het pashokje. Ik volg met hetzelfde ritueel. Het blauwe biljet is voor het waterschap, nu nog alles in de juiste bussen gooien en we kunnen weer gaan. Ons democratisch recht is weer goed benut. De stembus en onze magen zijn gevuld.
Langzaam zweven we weer naar huis en we knikken naar elkaar:
“De stemming was goed in ons leuke dorp”
Website Proper Art
Heel treffend beschreven Joke. De sfeer in het Olster Stemhus.
Herinnert me aan vroegere verkiezingen met hogere opkomsten en minder lange rijen..
De reden?
– Er waren meerdere stembureaus verdeeld over de gemeente
– Minder tijd nodig om de kleiner stemlakens uit te vouwen
– je eigen, vaak vooraf al bekende, favoriet was makkelijker te vinden
– Geen vertonen van paspoorten nodig. Vertrouwen en herkenning…..
– Geen stemmen hoofdzakelijk vanuit protest en “one item” onderwerpen.
Nouja vooruit.. een paar items.
De grootste partij met 15% met een opkomst van 60%. Gefeliciteerd.
Echter. Dat maakt 9 % van de totale bevolking. Blijft Best Behoorlijk. Voor een nieuwe partij
De rest verdelen we over de andere 20 partijen. Leve de democratie!
Wat het oplevert?
Ik vrees een eindeloos geharrewar over zoutloze compromissen.
Een versnipperde politiek landschap over drie bestuurslagen die ook nog de strijd met elkaar aanbinden.
Zou het anders kunnen?
Ja. Wegwezen in Den Haag en nieuwe verkiezingen om weer vertrouwen te winnen.
Ze hebben de zoveelste rode kaart gekregen. Moeizaam ingezet beleid, gericht op een nieuwe toekomst, zal opzij worden geschoven. De kiezer was duidelijk. Dan maar met een andere wind en andere regeerders.
We horen bij de vijf gelukkigste landen van de wereld, las ik. Zeker niet bij de minste mopperende…
Wie het goed heeft levert niet graag in. Denkt in korte termijnen.
Wie vooruitkijkt. Naar 2030 en langer, heeft visie nodig en moet durven beslissen.
Een oplossing daarvoor?
Eerst maar eens een kiesdrempel instellen van bijvoorbeeld 3% (Duitsland 5 procent en 5 partijen)
Was er niet ooit eens een Staatscommissie Remkes die dat suggereerde?
Voor ons parlement dat een partij minimaal 5 zetels moet behalen. Afhankelijk van restzetels resteren er dan ongeveer 5 tot 8 partijen. Lijkt mij voldoende voor meer slagkracht en betere beslutvorming.
Maarrrrrr….
Hiervoor is een Grondwetswijziging nodig met een 2/3 meerderheid in de Kamer.
Met de versnippering van de kleinste partijen al dit dus nooit lukken…
Die gaan voor hun one item toch?
Rest geruisloze machtswisseling, staatsgreepje, zakenkabinetje burgeroorlogje….
Oneeee, dat gun ik die recent nog versplinterde partij echt niet!
Bert Hinnen.
Ons parlement