Plaats delict en scene: het café in Ut Huus in Olst. Het is zaterdagavond 28 januari. Met onze vrienden gaan we uit in eigen dorp, gewoon omdat het kan. Er is “muziekcafé” , dat willen wij wel eens meemaken. Mijn paarse jas wordt afgepeld en we gaan zitten. Beetje in de hoek dat dan weer wel. De sfeer is bruisend. Het is te merken, iedereen die er is heeft zin om er te zijn. Ingrid en Marijn, de vriendelijke oprichters van de Blueskrant, staan geroutineerd achter de bar. Alsof ze er al jaren staan. Ze zien er vrolijk uit.
De band, The Sweatshirts, klinkt lekker zoals het hoort en doet een enthousiaste aanval op ons gehoor. Het publiek is een lekkere mix van jong en oud. Ik wil niet weg, ik blijf.
”Bier”, bestelt M. beslist. We proosten en swingen op de invliegende decibellen. M. is geen danser, mijn rol als muurbloem bevalt me prima. Lekker “kiekn” wie er binnenkomen. We herkennen dorpsgenoten die zich net als wij onderdompelen in het sfeertje. Hé gezellig, zo fijn ongecompliceerd net als de feesten in onze jeugd.
Een echt gesprek met elkaar is niet mogelijk, dus gaan we op standje schreeuw… ook net als vroeger. Ach wat geeft het, we zijn samen. En uut in ons dorpje.
We sluiten af met “van links naar rechts”. Gelukkig zijn onze glazen leeg, anders verdenk ik M. en R. ervan dat ze nog met bier willen gaan gooien op een cover van normaal. Ze gooien niet natuurlijk. M. deelt in plaats daarvan een stoepkrijtje uit.
Rond de klok van elf gaan we lopend naar huis, benieuwd naar het volgende muziekcafé.
Uut in eigen dorp, het smaakt naar meer!
Website Proper Art
