Ineens was ze weg. Haar huis was leeg. Jarenlang woonde de oude buurvrouw van M. bij ons achter in de straat. Tante M. noemde mijn man haar. Een gezellige, vrolijke vrouw met een Deventers accent. Zij en haar dochters, we groeiden samen op. Zaten op dezelfde school. En tante M. zat samen met mijn moeder in de oudercommissie. Twee actieve vrouwen die het goed met elkaar konden vinden.
De laatste jaren ging ze lichamelijk wel wat achteruit, wat wil je ook als je boven de negentig komt, maar dat mocht de pret niet drukken. Ze bleef die lieve gezellige tante M.. We praatten soms even bij op een mooie zomeravond en dan ging ze weer lekker naar haar eigen huisje , lopend achter haar rollator. Vol humor en nooit klagend.
Onze kleinkinderen begonnen haar inmiddels ook te kennen. Elke keer als we langs haar woning wandelden was er dat speciale “tante zwaaimoment”. Vaak ging dan haar voordeur open en dan kregen de kinderen een klein zakje koekjes. Die had ze speciaal in huis. De kleintjes liepen graag door het straatje; dat spreekt vanzelf.
Maar ze ging verhuizen, naar een verzorgingstehuis. Dat was voor haar vast een hele verandering. We hebben geen afscheid van haar kunnen nemen, de familie was veel te druk met het regelen van alle zaken, dus we namen ons voor om eerste even te wachten en dan naar haar toe te gaan. Gewoon even kijken, zonder afspraak.
Vandaag was het zover, we besloten spontaan naar tante M. te gaan. Ze woont nu in een vleugel en in een gebouw met een nummer erop.
Het nieuwe fietspad naar het verzorgingstehuis afwandelend kwamen we binnen in de hal en ineens… daar was ze : onze tante M! Toeval bestaat niet zeggen ze. Héé riep ze uit, zijn jullie dat? En ze noemde ons bij onze namen. Ze herkende ons meteen. Zo leuk. En knap. Ze werd door een lieve verzorgster begeleid naar de eetzaal. Ik woon beneden zei ze en daar ontgaat me niks hoor, ik zie precies wie er allemaal langsgaan. Nu ga ik brood eten. Zorg maar dat je zelf een mooie plek uitzoekt zei mijn man. Haha zei ze “ dat komt wel goed, ik laote mie niks zeggn dat heb ik mien hele leven nog neet gedaan”, riep ze uit. Moedige vrouw onze tante M.! “Gauw terugkomen heur”, herhaalde ze een paar keer. Tuurlijk zo’n lieve tante M.. daar kom je graag.
Ik wens jou ook een tante M. in je leven. En dat je je niks loat zeggn oe hele levn neet!
Website Proper Art
