‘Jullie moeten naar de pohont!’ schreeuwen kleine en grote M. naar ons. We zitten net lekker op een romantisch wit bankje in het mooie Worpplantsoen… en wachten… vanavond gaan we met de hele familie op de kiek. M. en ik hebben een fotoshoot cadeau gekregen omdat we een robijnen paar waren. Een passend en lief cadeau.
Een beetje hernieuwd verliefd wandelen we naar de boorden van de IJssel. De kleinkinderen rennen en lachen vrolijk om ons heen. Ineens zien wij de enorme lens van de fotograaf opdoemen. Hij begint ons nu al te shooten. Zo moeten vips zich voelen en dit nog honderd keer in het kwadraat.
Dan begint de sessie echt. We starten op de trappen aan de IJssel met de skyline van Deventer badend in het zonlicht. Dit culturele erfgoed zorgt meteen voor nóg een geluksmoment. Kleine krullie M. steelt de show, zo vrolijk als hij is. Spontaan lachen is op deze manier een makkie voor de familie.
‘We gaan nu naar de Woeste Willem!’ roept iemand.
Ken je dit?… het gebied aan de IJssel staat garant voor spelen in de natuur. De speelplek is vernoemd naar wijlen Willem Waanders. Hij woonde op de Worp en liet de gemeente een mooi geldbedrag na. Dat geld moest besteed worden aan verbeteringen en aanpassingen in het Worpplantsoen. Dat dit is gelukt bewijzen de kinderen van nu. Ze struinen en spelen daar heerlijk met zand, modder en water.
Een roestig bootje is het hoogste punt van de speelplaats. Om daar te komen moet je over twee smalle planken lopen die gevaarlijk hoog boven het water liggen. De kleinkinderen zoeven daar met gemak overheen, zelfs opa met zijn hoogtevrees komt droog aan wal. Ik speel vals en loop een eind om, over krakkemikkige houten vlonders.
Mijn kleine zevenjarige ridder M. coacht mij ‘Kijk oma, hier moet je springen, nu kan je weer gewoon lopen, toe maar.. je kan het” moedigt hij me aan. Wat een schat. Een leraar in de dop. We klimmen op het bootje en poseren. T. van 6 in haar witte top met ruches, toont zich een waar fotomodel, haar blonde krullen lijken wel van goud.
Er zijn maar twee ‘weigeringen’. F. van drie ontdekt ineens dat nee zeggen veel leuker is dan doen wat anderen willen dat je doet. Grote M. bedenkt: als je eigenlijk liever wilt zwemmen kan je dit uitonderhandelen en je lekker onzichtbaar te maken door je te verstoppen in de kajuit.
De finale is nat en heftig. M. van 7 wil zo graag het water in en op het laatst mag het. Alleen zijn we dan al klaar en loopt iedereen weer langzaam terug. Het gevolg is een huilende M. die het liefst de hele avond nog in het water wil blijven staan.
Thuisgekomen krijgen we ijs, het sluitstuk van een bijzonder liefdevolle avond op de Worp.
Website Proper Art
© Proper Art/ Stichting Hier in Salland
Joke en Mark,
Nog Hartelijk Gefeliciteerd met jullie jubileum.
Hartelijk dank!