Gewapend met rubberen handschoenen, schepje en gereedschap ga ik naar buiten. De tuin in. Het wordt geen voorjaar meer want het is al lente. Vandaag. De 16 graden voel je als 24 na de winter.
Ik begin zonder plan te plukken aan een wild uitziende struik met lange uithalen. Wat een dramatische plant. Drama Queen. Het is de passiebloem die de winter hartstochtelijk heeft overleefd. Ik krijg uitbundige gedachten en zing bij elke plant die ik bewerk. Strawberry fields forever bij de aardbeientoren gaan samen met nieuw gekochte zingende violen in paars en oranje.
Mijn tuin is een orkest met een snoeischaar dirigent. De gele roos laat zich makkelijk bedwingen, de vlinderstruik volgt. Ineens fladdert de eerste vlinder van dit jaar langs en zij scheert langs mijn gezicht. De citroenvlinder is van een schoonheid.. met haar cadmium gele kleur. Iedereen wordt toch blij van deze vlinder of is dit een ietwat naïeve gedachte van een romantisch type?
Ik vlieg mijn tuin door, knippend en genietend. De moestuin staat er nog wat wild bij. M. heeft een klein kasje in elkaar gezet en daar zet ik alvast rucola in. De andere koude kasplantjes bewaar ik voor de kleinkinderen om hun eigen tuintje te kunnen componeren.
M. heeft goed de gaten wanneer er een orkestrale pauze nodig is, hij komt met een lunch. We belanden buiten op het bankje bij de muur. De vitamine D wordt in stilte aangevuld door lentezonnestralen. W eten wit brood met groene vingers.
De magie van de lente, het is ineens allemaal Vivaldi in de tuin. De verdwaalde kattendrol neem ik voor lief en ik zwaai hem achteloos met een muzikaal handgebaar in mijn tuinafvalbak.
We snoeien en scheppen en zingen in koor:
de lente in Olst gaat altijd maar door.
Website Proper Art
