OK. En nog een keer OK. Het is zover. Ik ben al jaren boos, geïrriteerd en stijgend verbaasd. Dat loopt niet af, nee dat loopt op.
Om te beginnen houd ik van koekjes. Ik maak ze soms zelf en dan zijn ze meestal nog lekkerder dan uit de winkel, dat is gewoon bij iedereen zo. Niks bijzonders aan.
Echter …hier gaat het niet om zelfgebakken DIY stuf.
Nee het gaat hier om het virtuele digitale spul. Elke keer als ik een leuke nieuwe site open, krijg ik gedoe met cookies. Zo heten zij, dat is best een grappig klinkende verzamelnaam. Cookies.. Klinkt gezellig toch?
Maar dan begint het pas, ik wil iets zien of iets lezen. En dat wil ik vaak. Elke dag wil ik dat wel. Dus vaak ja. Een tegenhoudend drempelverhogend scherm verschijnt dan eerst in beeld, ik moet akkoorden geven of geen akkoorden geven. Dat wil ik best een paar keer doen. Maar niet honderdmiljoenkeer opnieuw bij elke site.
Of ik ze wil vreten. Of ik analyses van ze wil, of cookiereclame wil. Of ik wil gaan voor plaatselijk belang of weet ik veel! Ik wil er helemaal niet meer voor gaan!
Heren dames of nog beter ‘lieve mensen’: is hier nu helemaal niets aan te doen?
Stel dat je gewoon één keer iets aan kunt klikken en dat dat aanklikje vervolgens geldt voor je hele verdere leven? Zeg maar een levenslange afwijzing?
Men is zo knap met al dat ge- AI, dat is geweldig allemaal, maar die etterige cookieschermen kan men niet veranderen of laten verdwijnen in de krochten van een pc?
Je merkt wel ik ben heel boos, ik lust ze wel rauw die cookies. Herken je dat? Nou dan! Doe er iets aan!
Website Proper Art
© Proper Art/ Stichting Hier in Salland