Naar bloemparadijs Olst. Ik wil voor mijn dochter een voorjaarsbloemetje kopen. Zoals in elke bloemenwinkel is de keuze weer reuze. Paradijs is het goede woord voor de vrolijke kleuren die ik er zie. Ik koop een soort jutezak met nu nog bolletjes en straks blauwe druifjes.
Een mevrouw ziet ze ook, ze zegt: “ja mooi hè, maar ik vind het water geven altijd zo lastig als er zo’n zak omheen zit” Ik denk bij mezelf… ik geef deze bolletjes nooit water, ze komen altijd uit. Dan slaat mijn twijfel toe, zulke groene vingers heb ik nu ook weer niet. Komen ze eigenlijk wel altijd uit? Of denk ik dan maar.
Een beetje terloops vraag ik het aan de verkoopster.. ik begin voorzichtig: “moet je deze blauwe druifjes ook water geven?” Meteen komt haar verlossende antwoord.. “nee hoor die hoeven nooit water, dan krijg je juist van die slappe lange stelen”. Hé lekker zo’n snel antwoord van een expert. Ik wil geen slappe stelen. Ik doe iets goed. Tevreden loop ik het paradijs uit, zonder vijgenblad, maar met een blauwe druif.
Dan zie ik ineens in mijn rechterooghoek een kievitsbloem staan, bloeiend en wel. De bloem die ik altijd associeer met Escher, de kunstenaar. Deze plant heeft van die geografisch aandoende patronen op haar bloemenklokjes. Ik denk meteen aan mijn schoondochter, zij heeft juist wel groene vingers. Zij zou hier blij mee zijn. Ook de purperen rozige kleur past bij haar. Ik ga weer naar binnen en ik koop het plantje.
In het wild is de kievitsbloem een zeer zeldzaam voorkomend bolgewas. Ze bloeit in april in ons mooie Salland. Waar? Ik ga het niet vertellen, de tuincentra moeten ook iets te doen hebben. Dus als je deze Escher paradijsvogelbloem tegenkomt in het wild…
denk dan even aan het bloemenparadijs in ons mooie Olst…
Website Proper Art
