Iedereen heeft vast wel een meester of juf gehad waarbij hij of zij pas jaren later besefte: deze leerkracht heeft iets voor mij betekend waar ik me toen nog helemaal niet van bewust was.
Mijn inspirator heette meester A. Hij was een jonge leerkracht. Ik was een 9 jarig kind. Ik vermoed dat wij als groep één van zijn eerste klassen waren. We zaten in de derde klas van de lagere school. Het onderwijs was toen al behoorlijk inclusief in ons dorp. Pure noodzaak denk ik; de klassen waren groot en vol. Ze bestonden uit meer dan 30 leerlingen. Als kind merk je daar niets van; je weet niet beter.
Goed, meester A. dus. Donker haar; tenger postuur met een grote zwarte bril en colbertje. Voor die tijd, we spreken over de jaren zestig van de vorige eeuw, zag hij er vast vet cool uit, al waren die woorden toen nog niet uitgevonden.
In dat jaar merkte ik dat ik dat ik totaal mezelf kon zijn. Hij liet ons de leukste ideeën bedenken en uitvoeren. Toneelstukken werden zelf bedacht en opgevoerd. Verkleedpartijen, tekenen, schilderen zelf dingen maken, het kon allemaal. Hij ging met ons de natuur in. Hij juichte al onze bedenksels toe, dat merk je wel als kind. Van een stil, verlegen meisje groeide ik uit tot een spontaan, creatief en blij kind. Dat ben ik nog steeds haha. Ik herken het fijne gevoel dat ik toen had nog steeds, dat is op zijn zachts gezegd best opmerkelijk.
Meester A. kon op sommige dagen ineens heel boos worden. Met stemverheffing. Meestal werd hij kwaad op de jongens. Ik denk dat we een pittige groep waren. Iedereen hoorde op zo’n moment de verwarmingsbuizen suizen …zo stil werd het in de klas. Allemaal voelden we dat het terecht was … dat het nu echt menens was. Meester A was congruent in zijn reacties.
Het was een schooljaar om nooit te vergeten.. een meester die al vroeg in mijn jeugd bijdroeg aan mijn liefde voor natuur, kunst en cultuur. Van talentontwikkeling had de school, ja zelfs het hele dorp nog nooit gehoord. De jongens werkten met hout, de meisjes mochten dit niet. Zij hadden tot mijn verdriet “nuttige handwerken”. Ik moest saaie dingen breien volgens vaststaande patronen. Het krakende katoen dat weer vastliep op de pennen hoorde daar bij.. Meester A. wist toen al beter… hij liet onze natuurlijke latente talenten in zijn klas groeien en bloeien. Wat een vakman.
Onlangs heb ik spontaan gezocht naar mijn geweldige meester en ja… ik heb hem gevonden! Hij woont al jaren niet meer in mijn dorp in Salland. Ik herkende hem meteen van de foto die ik tegenkwam op internet. Natuurlijk heb ik hem laten weten waarom hij voor mij zo speciaal was. Zijn reactie was precies zoals ik hem als kind heb gekend; sympathiek en warm. Ik ben van harte welkom in zijn dorp. Ik ga niet want zo ben ik niet. De mythe “meester a” mag de mythe blijven. Hij heeft mijn website bekeken en gewaardeerd. Een echte coach, “mijn” meester. Iemand die ook nu nog aandacht heeft voor de natuur, kunst en cultuur.
“Hij weet dat hij lang geleden een steen heeft verlegd… bij een klein meisje van 9.”
Website Proper Art
