Zachtjes trek ik de voordeur dicht, we gaan wandelen in ons mooie dorp. Dan bedenk ik me plotseling. Ik wil eerst mijn sleutels nog even pakken. Als je mij kent, dan weet je dat ik ineens af kan wijken van een gemaakte planning. Een sleutel geeft me een vrijer gevoel. “Spring in het veld” zei mijn moeder vroeger.
M. steekt zijn sleutel in het slot om de voordeur open te maken.. helaas er gebeurt niets. Hij rammelt en wrikt en probeert van alles, het is allemaal tevergeefs. We staan buiten en blijven daar voorlopig, dat is duidelijk.
Gelukkig heb ik een warme jas aan, ja die paarse uit Amsterdam. We kijken naar ons huis.. naar de ramen en deuren, maar nee.. er staat niets op een kier.
Ga jij maar even naar die afspraak in de buurt dan kijk ik nog wel even wat ik kan doen zegt M.
Ik loop naar de afspraak en als ik terugkom is de deur nog steeds niet open te krijgen. M. zegt enthousiast: “Ik heb een slotenmaker gebeld,” die is er over 20 minuten.
De redding is nu snel een feit. Heerlijk. Ik besluit om blad te gaan vegen en de restanten van de kerstversiering op te ruimen. Van de nood een deugd maken denk ik bij mezelf. M. gaat ondertussen de oude druif snoeien. Het is een Boskoop Glorie, maar super glorieus voelen wij ons niet.
Dan staat daar ineens meneer de slotenmaker met zijn gereedschapskist. Hij gaat aan de slag met een spuitbus met vet, “ dat kan soms helpen” zegt hij. Hij geeft me het geruststellende “paw patrol” gevoel. Na 5 minuten blijkt dat er een sleutel aan de binnenkant van de deur zat. De deur was niet op slot gedraaid. Dan is het sesam open u.. en het is klaar, ik ben blij, dat is een open deur natuurlijk.
Over de rekening ga ik het niet hebben. Of wel? Of niet. Nee toch maar niet. We kunnen ons huis weer in. Nu koffie, ons Olster rondje kan later wel.
Na het bakkie troost gaan we op pad. Onbewust kijk ik naar de Olster huizen, ik check of de deuren en ramen van al die woningen dicht zijn. Ze zijn allemaal dicht. Logisch, de stookkosten rijzen tegenwoordig de pan uit voor iedereen. We vervolgen onze weg.
Ik begin weer te kijken naar de mooie natuur, de oude allee en de bossen rond Hoenlo.
Daar kan je gelukkig altijd in want de natuur is nooit op slot in ons mooie Salland.
Website Proper Art