Journaal van een DONDERSMOOI feest: Zondag 21 augustus
Het is nog heel erg stil als ik ’s morgens de hond uitlaat, iedereen ligt waarschijnlijk nog op één oor op dit tijdstip. Maar ik wil fris, fruitig en op tijd in het amfitheater zijn, waar de kermisviering plaatsvindt. Onderweg wel heel wat bierbekertjes opgeraapt langs het fietspad, tja, de sporen van het feest gaan we nog een tijdje tegenkomen.
In het dorp aangekomen is kraanmachinist Jan al druk bezig om de zwientietik-arena te graven op de plek waar gisteren nog 50 man stond te buffelen om het diepste gat te graven. Door naar het theater. Kaars, bloemen en kruis maken van het podium een gewijde plek. De beminde gelovigen stromen toe en pastoor Cornelissen vindt het gezang van de vogels in het bos wel net zo mooi als een kerkkoor. Na stichtelijke woorden met een positieve boodschap, omlijst door eigentijdse muziek smaakte de koffie met cake prima.
Een stukje opschuiven en aanschuiven bij de Brakke Brunch. Heerlijke broodjes, gebakken ei met spek, croissantje met jam en de bodem is gelegd voor de zware middag die volgen zal! Samen met collega presentator Niek kletsen we het volk de tribune op. Inschrijven voor het zwientietikken! De beschikbare plekken zijn nog sneller weg dan de kaartjes voor de Zwarte Cross. Mensen doen dit dus vrijwillig! Geblinddoekt de startheuvel afglijden, koppie-onder in het koude water ( de brandweer heeft alle bakken in het parcours gevuld ) , daarna door een bak met compostmodder, gevolgd door zaagsel dat als paneermeel werkt en tot slot door een grote modderbak waar ook stro in rond drijft. Te midden van al deze bakken scharrelt een varkentje, haar naam: Jacqueline Sjaslick. Nee, echt geen stress, wees niet bang: zij is opgegroeid in de buitenlucht, heeft gescharreld en is gewend aan mensen en muziek. Nieuwsgierig bekijkt ze vanuit de modder al die vreemde mensen die rondkruipen en uiteindelijk tikt iemand haar tegen een bil. Die mag door naar de volgende ronde. Als de dames geweest zijn, komen de heren aan de beurt; een nieuw varkentje mag de ring in: Karola Krulstaart. Ook dit verloopt soepel en prettig voor dier en mens.
De wave gaat als eerbetoon door het publiek, naar schatting een paar duizend man, je snapt het niet hoe populair zo’n simpel spelletje na jaren nog steeds is! En het Wilhelmus klinkt voor de beide winnaars. Dat klonk eerder die middag voor geluidsman Theo, die na héél veel jaren trouwe dienst afscheid nam. Een superkracht, we zullen hem missen!
En dan is het natuurlijk bere-gezellig in en rond de tent en op de kermis. Een weerzien van vrienden en kennissen, je merkt dat we dit twee jaar gemist hebben! Vanavond knalt het feest eruit met het grootste vuurwerk van Salland, maar dat kan ik prima vanaf mijn afdakje in de achtertuin bekijken, ik moet bekennen: na vier dagen feesten zijn de knollen wel een beetje op…
Maar hoe was het? DONDERSMOOI!
