De dag begint met een wandeling over een wandel- en fietspad. Op pad naar een baken in het landschap, een stuk industrieel erfgoed. Tot ergens in de jaren zeventig van de vorige eeuw was het nog actief als rookafvoer en voor de luchttrek in de steenovens van de voormalige steenfabriek in het buurtschap Fortmond. Dit gelegen tussen Olst en Wijhe aan de IJssel…
Vandaag begint het met mijn fiets parkeren voor een voormalig bedrijfspand. Ik zet mijn fiets op slot, neem mijn rugtas en thermosfles uit de boodschappenkrat voorop mijn fiets en beklim hierna de trap op naar de ingang van het pand. Binnen word ik opgewacht door twee mensen. Hierbij was ik van mening dat ik de dienst over zou nemen van Ina. Dat blijkt dan ook uit onze voorstelling naar elkaar toe. Maar Astrid, de coördinator naar ons toe als vrijwilligers is hier ook aanwezig. Zij wil graag kennis met mij maken. Dat was tot vandaag nog niet gebeurd.
Ik wandel met een verwachting in mij van; Wat ga ik vandaag beleven? Het is elke keer anders. Ik wandel door en sleep een bolderkar met attributen achter mij aan.
Voor mij wordt het weer een dag verblijven en nuttig maken op een terrein voor mij niet groter dan een voetbalveld. Verder weg wil en kan het niet. Er moet wat in ogenschouw blijven…
In het pand, het gebouw waar ik nu op deze zondagmiddag ben is het op de begane vloer en de kelder in ogenschouw nemen. De ruimte waar ik zit ademt een sfeer waar vroeger producten als wasmiddelen …maar waar vooral snoepgoed werd gemaakt. Die beroemde hartjes ❤️🧡💛 snoepjes waar die leuke woordjes ingeperst stonden, kwamen hier vandaan. Wie heeft deze niet gesnoept…?
(tekst loopt door onder afbeelding)
De bolderkar is geparkeerd, een tuinstoel is uitgeklapt en de parasol staat wanhopig zich staande te houden in de wind…
Van Astrid neem ik afscheid. Wij kennen nu elkaar beter dan alleen vanuit ons e-mail verkeer. We hebben wat praktische zaken besproken in het suppoost zijn voor de IJsselbiënnale. Er wordt van mij verwacht dat ik bezoekers en deelnemers ontvang van de IJsselbiënnale. Deze mag ik een inleiding geven in het kunstwerk wat hier opgesteld staat. Het kunstwerk is gemaakt door Em’kal Eyongakpa. Daarna mogen de bezoekers zelf gaan ervaren in wat zij erin zien, horen en misschien ook voelen…
Klein… en zo kan ik mij ook voelen in het landschap waar ik vandaag aanwezig mag zijn. Om mij heen is de natuur groot en dan groot in de kracht wat het in zich heeft…
Vandaag heb ik in mijn dienst van vier uur ongeveer vijfendertig bezoekers mogen ontvangen. Zij kwamen voor het kunstwerk en zij kwamen voor de kracht van een voormalig bedrijfspand. Je voelt de kracht van dit gebouw. Om het gebouw heen waar ik zit is het leeg, is het vlak. De vroegere omringende gebouwen wat samen met dit gebouw een fabriekscomplex vormden zijn gesloopt. Er zijn op de lege vlaktes nieuwbouwplannen voor woningen en appartementen bedacht. Zelf vind ik het prachtig dat het Senzora-pand hierin meegenomen wordt. Als een industriële herinnering. Niet alleen ik, ik heb vandaag ook mensen mogen ontmoeten die alleen voor het oude gebouw kwamen.
……je bent oud maar niet vervallen!
(tekst loopt door onder afbeelding)
Blog
In de zomer van 2017 heb ik ook suppoost mogen zijn voor de IJsselbiënnale. Dit bij een kunstwerk bij de voormalige steenfabriek op Fortmond. Midden in de natuur kwam ik toen op de blog waar ik nu fragmenten van heb gebruikt. Zie https://www.mijnkijkopdingen.nl/412491654/412491654_5000605
IJsselbiënnale
Meer weten over de IJsselbiënnale en dan graag deelnemen. Ga naar https://ijsselbiennale.nl.
Klik hier voor meer HierInSalland artikelen over de IJsselbiënnale
Facebook Arend- Jan Loozeman
