Het is moeilijk om niet overweldigd te worden door een gevoel van ontzag als je dat grote huis binnenkomt naast het kleine meer in Olst. Ondanks de omvang van het huis, wat misschien een gevoel van mysterie en kilte zou kunnen geven, voel je bij elke stap naar binnen juist meer nieuwsgierigheid en word je verrast door de warmte die je hart raakt vanaf het eerste welkomstwoord. Vanaf het eerste gelach dat je van binnenuit hoort, voel je dat je niet onverschillig kunt blijven. Na een kort gesprek voel je de familiale sfeer die Martje en Heiko met succes hebben gecreëerd!
In augustus 2023 betraden Martje en Heiko Schuetz met hun kinderen het Thomashuis in Olst, een stap die het begin markeerde van een bijzondere reis vol toewijding en liefde. Martje, een 45-jarige Nederlandse, en Heiko, een 50-jarige Duitser, delen hun inspirerende verhaal over het omarmen van de zorg voor volwassenen met een handicap.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Het echtpaar leerde elkaar kennen in een antroposofische gemeenschap in Duitsland, waar ze beiden werkten als ‘huisverantwoordelijke’ in een huis voor mensen met verstandelijke beperkingen. Geconfronteerd met de uitdagingen van het helpen van mensen met een handicap als zelfstandigen in Duitsland, maakten ze de moedige beslissing om naar Nederland te verhuizen.
Sinds 2019 wonen ze in Nederland en beheerden ze een Gezinshuis tot halverwege dit jaar. Echter, hun diepgewortelde verlangen om te leven met volwassenen die hulp nodig hadden, leidde hen naar het Thomashuis in Olst, waar ze nu hun droom hebben verwezenlijkt.
Het gezin bestaat uit een echtpaar met vier kinderen:Femke 18, Rik 16, Tim 9 en Lena 3. Heiko heeft nog drie kinderen in Duitsland.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Een Thomashuis biedt bewoners de mogelijkheid een eigen thuis te hebben, met maximaal negen bewoners, waardoor op individuele behoeften kan worden gereageerd. Olst, met zijn charme en participatiemogelijkheden voor mensen met diverse kenmerken, is voor hen de ideale omgeving.
De zeer schone kamers zijn erg ruim. Een bed, een tafel en prachtige foto’s aan de muren. Duidelijke elegantie in de verdeling van alles in de kamer. Er zijn enkele slaapkamers (twee kamers) op de begane grond en de rest van de slaapkamers zijn boven.
Martje spreekt zelfverzekerd. Het geeft je vanzelf een prettig gevoel en je hoort Heiko aan de eettafel Nederlands spreken met een duidelijk Duits accent. Eén van de bewoners houdt een kat heel mooi in haar handen terwijl zij aan de eettafel zit. Ze vertellen me dat er ook drie katten onder de bewoners zijn, (schattig – schattig)…
Aan tafel in de keuken is de gebruikelijke avondsessie, ook vandaag zie je de vreugde in de ogen van de bewoners. Ieder van hen gaat op zijn eigen manier met elkaar om. Een van hen vertelt me dat haar moeder een week geleden is overleden. Ja, het huis is erg betrokken in deze moeilijke tijd. Gisteren was het toevallig de verjaardag van de oudste bewoner en natuurlijk was iedereen in huis. Zij hadden zin om er als Thomashuisgezin iets moois van te maken. Er werd gebak uitgedeeld, er werd gezongen, er werd versierd, er werden enkele goede bekenden uitgenodigd en uiteraard werden er cadeautjes uitgedeeld.
De leeftijden van de bewoners in het huis variëren van 17 tot 78 jaar, wat best een groot verschil is in leeftijd en dus in de kwaliteit van de zorg of behoeften, maar Martje vertelt me: “We geven elke persoon zijn ruimte en we handelen als in een normaal gezin. Nou ja, in elk gezin kun je het verschil zien tussen de leeftijden van de kinderen en de ouders, maar het bekende familiesysteem is hetzelfde als ons systeem hier. Er is altijd wel iemand die naar de tandarts moet, en je zult iemand vinden die wil gaan winkelen, en iemand die op zijn kamer wil zitten, enzovoort.
Er is ook een precieze organisatie: je ziet dat er in de keuken een grote agenda aan de muur hangt, het weekschema voor de activiteiten van de week. Dit geeft de bewoners rust en zekerheid.
Een normale dag begint met de zorgzame wekroep van Martje voor elke bewoner, ondersteund door Tim en Lena. Martje zorgt ervoor dat iedereen een goede start van de dag heeft, van het klaarmaken van het ontbijt tot het helpen bij het wassen en aankleden. Heiko begeleidt ondertussen de kinderen naar school, terwijl Martje de thuisblijvers integreert in het dagelijks leven.
De middag brengt alle bewoners terug van hun ateliers, waarbij Martje en Heiko liefdevol worden ondersteund door hun team. De avonden zijn gereserveerd voor gezinsmaaltijden en informele gesprekken,
Van een van de jongste bewoners hoorde ik dat Martje heerlijk eten bereidt, Nederlands, Italiaans en andere soorten eten, en volgens zijn overtuiging: “Ik hou altijd van haar eten en vind het heerlijk zegt hij.
Martje zegt: “Wij staan nog aan het begin van onze activiteit. Onze medewerkers en vrijwilligers begeleiden en bevorderen de sociale interactie tijdens zwemtochten, winkeluitjes, zanggroepen, etc.”
De eerste contacten zijn gelegd met de leefgemeenschap Overkempe hier in Olst en ook onze buren willen we graag beter leren kennen.
Het team bestaat uit 6 medewerkers, 4 vrijwilligers en de beide zorgondernemers. Het ondersteunt bewoners bij alledaagse en bijzondere dingen in het leven.Mensen hebben individuele aandacht en ondersteuning nodig in het dagelijks leven, waarbij alle hulpverleners hen vreugde en liefde schenken.
Gesprekken met bewoners zijn vaak non-verbaal, met gebaren en lichaamstaal, waardoor het essentieel is om het daadwerkelijke taalgebruik aan te vullen. Vaak zeggen de ogen en een snelle blik meer dan duizend woorden. Vreugde en lichtheid zijn vaak goede metgezellen voor mensen in het dagelijks leven. Het maakt niet uit uit welk land je komt of welke taal je moedertaal is. Bij het helpen van mensen met een beperking staat non-verbale communicatie vaak op de voorgrond. De belangrijkste vraag is of er een “klik” ontstaat tussen de bewoner en het personeel en dat lukt eigenlijk altijd.
Sterker nog, die klik was duidelijk tussen Anneke, een medewerkster in het gebouw en de bewoners. Het was duidelijk dat er een grote harmonie was tussen iedereen. Anneke communiceerde met een van de bewoners met duidelijk begrip: “Het is duidelijk dat de medewerkers, evenals Martje en Heiko, de stem van de bewoners vertegenwoordigen. Ze begrijpen wat een handgebaar betekent, terwijl Vincent met liefde thee zet en kopjes uitdeelt aan iedereen. Bijzondere was dat de sessie regelmatig werd onderbroken door gelach. Ze weten hoe ze grapjes met elkaar moeten maken en ze weten hoe ze samen moeten lachen.”
De interactie tussen de zorgverleners en de bewoners wordt gekenmerkt door professionaliteit, maar nog opvallender is het familiale aspect. De huiselijke sfeer is wat het meest blijft hangen wanneer je vertrekt. In het Thomashuis ontstaan er verbazingwekkende en unieke relaties waar warmte en zorg uit voortkomen. Iedereen deelt echte familiemomenten en begrijpt elkaar op een diepgaand en oprecht niveau.
Niet alleen tussen de bewoners, maar ook tussen de zorgverleners groeien relaties die verder gaan dan professionele grenzen. Het huis wordt een plek waar iedereen op elkaar vertrouwt en oprecht begrip en genegenheid toont voor elkaars behoeften en wensen.
(tekst loopt door onder afbeelding)
Je kunt ze zien genieten van uitstapjes naar boerderijen, zwemmen en fietsen, momenten van vreugde en verbondenheid ervarend. Ze gaan van de dagelijkse routine naar ervaringen die communicatie versterken en menselijke verbindingen versterken.
Vaak wordt de dag van activiteiten afgesloten met het voorlezen van verhalen voor het slapengaan, meestal door de medewerkers, aan de bewoners die daar behoefte aan hebben. Op die manier blijft het contact tussen de teamleden en de bewoners in stand tot het laatste moment voor het slapengaan. Je kunt niet met mensen meegaan naar hun dromen, maar je weet dat al die liefde die de dag heeft gevuld aanwezig zal zijn in de details van sommige dromen.
En nu, tijdens de aanloop naar Sinterklaas, de eerste keer dat de familie dit viert in het Thomashuis en met de gevoelens van geluk van iedereen hier, sluiten zij hun oogleden bij het beeld van Sinterklaas, die hopelijk ook naar het Thomashuis komt, misschien zelfs wel met cadeautjes.
.
Er zijn harten die dank verdienen, dus oprechte dank komt uit het hart.
Website Thomashuis Olst
