Een tijdlang blogde ik op mijn eigen website over het schrijfproces rondom mijn boek Mozaïek van Geluk. Ik vertelde dat het verhaal Het vreugdemaal, over De prinses die niet kon lachen en De drie biggen, het begin vormde van deze mozaïekroman en dat dit verhaal meerdere los te lezen vervolgen kreeg, die samen een groter verhaal vormen. Dit grotere verhaal is een belangrijke verhaallijn in Mozaïek van Geluk.
Eén geheel
Ook vertelde ik over mijn poging om voor het boek een berijmde versie van Sneeuwwitje te schrijven. Uiteindelijk werd dat een onberijmde versie in de tweede persoon (jij).
De volgorde waarin de verhalen geplaatst moesten worden was een hele uitdaging. Ik besloot toen namelijk om de losse verhalen samen te weven tot één groot verhaal. Dat bleek niet gemakkelijk. Sommige verhalen hoefden alleen verplaatst te worden of hadden slechts kleine aanpassingen nodig. Voor andere verhalen was het ingewikkelder. Zo ontbrak er middenin het uiteindelijke boek nog een cruciaal verhaal dat alles ervoor en erna met elkaar verbond. Een verhaal dat ik toen nog moest schrijven.
Cover
Een andere uitdaging had ik met de cover. Ik had toen als basis voor de cover een afbeelding van een kasteel met op de voorgrond een spinnenweb. Dat spinnenweb wilde ik in het boek laten terugkomen, maar hoe? De oplossing was uiteindelijk eenvoudig:
Eén van de verhalen draait om Assepoester en de Rattenvanger van Hamelen. Ik besloot simpelweg om de ratten te vervangen door spinnen en van de rattenvanger een spinnenjager te maken. Op die manier kon ik ook gelijk iets doen met de dubbele betekenis van Hooiwagen. Ironisch genoeg is de uiteindelijke cover totaal anders geworden, alleen de spin in blijven staan.
Kikker in de soep
Een eenvoudige kikker zorgde er voor dat het manuscript een grote schuifpuzzel werd. Dit verhaal had ik eerst aan het eind van het boek gepland. Dit voelde echter gekunsteld. Met een paar aanpassingen paste het verhaal perfect na één van de vijf verhalen over De prinses die niet kan lachen en De drie biggen. Het probleem was dat hierdoor de volgorde van alle andere verhalen niet meer klopte. Ik ben een hele tijd aan het schuiven geweest om alles weer passend te krijgen. Uiteindelijk resulteerde dit in meer overzicht over welke verhalen nog ontbraken om alles tot een geheel te kunnen maken.
Titel bedenken
Over de titel heb ik lang nagedacht, want hoe verzin je een titel voor een bundel samenhangende verhalen? Na wat nadenken bracht ik de mogelijkheden terug tot twee, of eigenlijk vier, titels.
- Mozaïek van (on)geluk
- (on)geluk in X verhalen (waarbij de X staat voor het aantal verhalen)
Lang twijfelde ik over het toevoegen van (on) en uiteindelijk heb ik dat weggelaten. Maar welke van de twee overig gebleven titels moest ik kiezen? Ik dacht zelfs over het maken van een poll. Gaandeweg kreeg ik echter steeds meer een positief gevoel bij Mozaïek van Geluk, terwijl de andere mij steeds minder deed.
Hoe noem je een koninkrijk?
Met deze vraag worstelde ik lange tijd. In Mozaïek van Geluk komen namelijk twee koninkrijken voor. Ik kon ze Geografie en Topografie noemen, de landen uit mijn boeken De verdwenen prinses van Geografie en Het goud van de Gelaarsde Kat. Ik besloot dat niet te doen, omdat Mozaïek van Geluk een op zichzelf staand boek is. Wel hebben personages uit mijn eerdere boeken een gastrol. Uiteindelijk besloot ik om voor de twee koninkrijken anagrammen te gebruiken van Nederlandse plaatsnamen.
Dit was een kleine inkijk in het schrijfproces van Mozaïek van Geluk. Wil je hier meer over weten? Bezoek dan de speciale pagina over het ontstaan van dit boek.
Lees hier de andere reflecties van Liesbeth.
Bezoek ook haar website.
