Marian Kodden doet mee met de 40-dagen-geen-alcohol-uitdaging: IkPas.
En nu is ze ruim over de helft. Hoe ging het tot nu en hoe gaat het verder?
Door Marian Kodden
Wow!! Al dik over de helft! De dagen zijn echt wel omgevlogen!
Tot nu toe gaat het eigenlijk als een speer.
Wat eigenlijk ook best wel weer vreemd is, want het is/was zo’n gewoonte geworden. Het automatisme waarmee je een wijntje pakte en nu niet……..en dat het ook dan niet moeilijk is ofzo…..dat je er niet eens meer bij stil staat.
“Nu ff niet” is dus ook al een soort gewoonte geworden. En dat is heel goed natuurlijk!
Het is wel zo dat, nu de wereld helemaal op z’n kop staat, het toch lastiger is.
Lang geleden (in de jaren voor 13 november 2006) stak ik in stress tijden of als onderdeel van het ontspannen extra sigaretjes op. Dat hielp natuurlijk helemaal niks, dat wist je ook heel goed, maar toch…….
Zo gaat het vaak met een drankje ook.
Na een lange vermoeiende dag als ontspanning; als in “poeh wat een dag, ik heb er wel een verdiend” en bij stress “ik ben toe aan een borrel”….sta je natuurlijk weer jezelf voor de gek te houden, want ontspanning voelen of een steuntje in de rug nodig hebben is eigenlijk een “state of mind”.
Het is ook hoe je er in staat, een gevoel. Daar heb je eigenlijk verder weinig bij nodig, in ieder geval geen borrel of sigaret want die helpen nulkommaniks. Dat idee/gevoel zit heel erg “tussen je oren”.
In dit Coronatijdperk (en nee, ik bedoel niet het beroemde biertje) is de behoefte aan een extra stukje ontspanning nog veel groter. Corona is bedreigend, soms dodelijk, in ieder geval verstoort het alles wat wij kennen.
Ik denk nu echt wel eens: “pfffff…..en nu een borrel” maar die gedachte is ook zo weer weg.
Het weten dat daar je ontspanning echt niet in zit (of maar heel kortdurend en puur fysiek), even weer met twee voetjes op de aarde, dat maakt deze periode opnieuw waardevol. Je bent je weer bewust van waar je mee bezig bent en dat is elke keer weer het streven.