Na ‘hounddog’ vroeg Bouke Bijlsma in het Hoftheater van wie dat nummer was. ‘Elvis’, klonk het als een golf vanuit een bomvolle zaal. Toen waren we gisteravond nog maar drie nummers uit de jaren 50 onderweg, maar de stemming zat er al goed in. Gezien de leeftijd van de aanwezigen was het thuiskomen, terug naar de muziek van onze jeugd.
Bijlsma, de leadzanger van The Bentleys: “Klopt, Hounddog is van Elvis, maar weet je wie het nummer als eerste zong? Big Mama Thornton. Dat is nog een nog mooiere versie. En ik kan je al vast vertellen dat ze niet voor niets Big Mama heet.” Huiswerk: “Zoek thuis maar eens op.”
Hebben we gedaan. Onder deze link het resultaat. Thornton zingt overigens “You ain’t nothing but a hound dog, snooping at my door.” Elvis’ lyrics zijn “You ain’t nothing but a hound dog, cryin’ all the time”, wat vermoedelijk het verschil is tussen een versie gezongen door een man of door een vrouw.
Big Mama Thornton is niet het enige dat een dag na het spetterende optreden van The Bentleys & The Bendellas nog in mijn hoofd zit. Johny Cash, Fats Domino, Buddy Holly uit de jaren vijftig, The Doors, The Mamas and the Papas en natuurlijk Stones en Beatles uit de jaren zestig ook. En die vast ook nog in het hoofden van 300 andere Sallanders die donderdagavond naar The Bentleys & The Bendellas zijn geweest. Er was niet echt ruimte voor, maar er werd zelfs gedanst in de zaal!
Die muziek uit de beginjaren van de rock and roll kan niet vaak genoeg over het voetlicht worden gebracht. Het was een kentering in de muziek, de blues die op de katoenvelden van de VS gemaakt werd kreeg zijn vertaling naar een nieuw soort muziek, gekoppeld aan een levensstijl, vrijgevochten willen zijn van macht en gezag. Het kreeg hier in Engeland en Nederland blijvend voet aan de grond. Maar verder Europa in hebben ze uiteindelijk toch veel meer vast gehouden aan hun eigen traditionele muziek. Het kwam hier binnen vanwege de delta die we zijn, via internationale transporten op Rotterdam en Amsterdam. Verderop het land in leverde ons dat uiteindelijk Normaal, Bökkers en Pronk op.
Dus die rock and roll, die kun je niet genoeg eren en herdenken. Die kun je ook niet genoeg heruitvinden. Want die ouwe rock and rollers die zich vrij wilden vechten bleken er als volwassenen toch best wel weer traditionele opvattingen op na te houden, zelfs punkers is dat nadien overkomen. Hoogste tijd voor weer een nieuwe golf vrijvechters.
