In Raalte zijn relatief veel achtertuintjes verhard. In Olst-Wijhe zijn de bewoners iets groener. Die verharding veroorzaakt een boel ellende. Voor jezelf: omdat het dan op warme dagen veel te heet wordt in je achtertuin. Voor de natuur: omdat kleine zoogdieren, vogels en insecten groen nodig hebben. En voor de buren: omdat veel verharding hevige regenval niet kan verwerken, de straten dan overlopen bij een stevige bui.
En stevige buien, die krijgen we steeds vaker.
Er zijn gemeenten die belasting heffen op verharding, waarmee ze dan betere afvoer betalen. De provincie Drenthe heeft een andere werkwijze bedacht. Daar gaan ze er vanuit dat er in iedere wijk, iedere straat, ieder dorp, wel iemand woont die het beter wil. Voor die ene persoon hebben ze een handboek geschreven: hoe zet ik een bewonersinitiatief op ten behoeve van duurzaamheid. Onder deze link vindt het handboek.
De stappen zijn helder. Zoek medestanders, breng de stand van zaken in kaart, maak een plan, klop bij de gemeente aan voor ondersteuning (je doet het namelijk voor de gemeenschap) en ga aan de slag. Vergeet de communicatie niet: dat je aan de buurt vertelt wat de resultaten zijn, maar niet alleen aan de buurt, ook aan de regio. Misschien steek je anderen ook wel aan.
Mooie aan het plan is dat je ook anderen dan burgers kunt betrekken. Als je meer biodiversiteit wil, kun je de gemeente bijvoorbeeld ook om ander maaibeleid vragen. In het projectplan hebben ze daarom (bewust?) een foto opgenomen van vrolijke fietsers langs niet gemaaide bermen. Ook hier kan Raalte nog wel een tandje bijschakelen. De gemeente heeft als beleid veel en vaak te maaien omdat dat op korte termijn het goedkoopst is. Olst-Wijhe doet dat anders: laten staan waar je het kunt laten staan.
Dit soort actiemodellen kun je natuurlijk overal op toepassen 😉
