Of ik mee ga doen. Ben op familiebezoek, het is 1 januari. De regen striemt tegen de ramen. Het is koud. Saeed, een Iraanse vluchteling kijkt me verwachtingsvol aan.
Hij gaat een Nieuwjaarsduik nemen. Samen met het Saskia en Erik, die voor hem, zijn vrouw en zoontje gastvrij een deel van hun huis afstaan. Ik twijfel even, maar laat het koude bad toch aan me voorbijgaan. Met als zwak excuus, dat ik geen zwembroek bij me heb. Wie moet hier eigenlijk inburgeren, zweeft door m’n hoofd.
We gaan wel mee naar de zwemplas. Ondanks de harde wind, de regen en de kou zijn er best veel mensen. Vooral toeschouwers, denk ik. Iemand deelt rode mutsen uit. Nee, niet die van de worstenmaker, maar van een lokale sponsor. Sommige mensen zijn ludiek verkleed.
Om twee uur zal de burgemeester het startsein geven. Gelukkig is haar welkomstpraatje kort. En dan stormen, onder het maken van oerkreten en gejuich van de omstanders, toch heel veel mensen het water in. Voor de veiligheid staan kikvorsmannen in een halve cirkel in het water.
Sommige zwemmers lopen erin en eruit. Anderen duiken echt kopje onder. Ik probeer in de massa Saeed, Saskia en Erik te filmen. Voel me eigenlijk ook wel een beetje laf. Misschien is een koude duik juist goed voor een zwakke rug.
Als ze één voor één uit het water komen, zie ik stralende gezichten. “Je merkt niet dat het water koud is, het gaat zo snel. Als je eruit komt voelt het ontzettend lekker.” Zelfs de jongen die over het hele lichaam bibberend een kop snert probeert vast te houden heeft een big smile op z’n gezicht.
Saeed straalt. Ik bewonder zijn lef. Een ultieme uiting van inburgering. Voor de vorm zeg ik tegen hem: “Volgend jaar doe ik mee.” “Daar hou ik je aan.” reageert hij. Met die boodschap ga ik het nieuwe jaar in.
Een nieuw jaar waarin veel gaande is. Waar hoop gemakkelijk door pessimisme kan worden verdreven. Waar optimisme soms weinig ruimte krijgt. Op de radio citeert iemand een deel van een gedicht van Vaclav Havel, Tsjechisch dissident en later president:
Hoop
is ergens voor werken
omdat het goed is,
niet omdat het kans van slagen heeft.
Hoop is niet hetzelfde als optimisme;
evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Het is de zekerheid dat iets zinvol is,
onafhankelijk van de afloop,
onafhankelijk van het resultaat.
Wie leeft en handelt met hoop laat zich niet kisten.
Wie rechtlijnig denkt komt vaak uit bij iets pessimistisch.
Iemand met hoop kijkt er anders tegenaan.
Pessimist: Wie leeft zal eens sterven; hoopvol: Wie leeft zal ontdekken.©
Wie stijgt gaat ooit dalen; of: Zal meer kunnen zien .
Wie liefheeft zal verdriet hebben; of: Gaat genieten.
Er komt nooit vrede; of: Ik ben tolerant naar m’n omgeving.
En ook:
Wie in koud water zwemt verkleumt; of: Krijgt het warm.
Saeed, 1 januari 2026 plons ik met je mee.
