Het landschap kan niet protesteren zoals de boeren dat doen. De aarde moet lijdzaam ondergaan wat wij als mens haar aandoen. Als bewoners van de aarde moeten we de aarde helpen. We hebben het over het stikstof- en pesticidenprobleem, watervervuiling, afname biodiversiteit flora en fauna, dierwelzijn, Gen-tech, monoculturen, enz.
Met als nieuwste schandaal Pfas in kunstmest en pesticiden. Het lijkt alsof het losse onderwerpen zijn, maar het zijn allemaal symptomen met hetzelfde oorzaak. Namelijk: een landbouwsector die gericht is op zoveel mogelijk productie tegen zo min mogelijk kosten. Als consument hebben wij ook elke dag te maken met de gevolgen van de intensieve landbouw. Denk aan de volksgezondheid, aan enge ziekten als Parkinson, Alzheimer, Kanker, enz. Dit resulteert o.a. in hoge ziekenkosten verzekeringen die we collectief betalen.
We moeten naar een nieuw systeem waarin hoogwaardig voedsel centraal staat. Voedsel is immers gezondheid; leven. Dat vereist een totale verandering in denken. De huidige manier van denken is er al ingepeperd op de landbouwscholen; veel produceren voor lage prijzen. Deze manier van landbouw doceren is nog steeds actueel.
Daar op de landbouwscholen, bij die docenten zal een eerste transitie plaats moeten vinden.
Liefde voor bodem, dieren, omgeving , maar vooral ook liefde voor de natuur bijbrengen.
Niet meer bestrijden met pesticiden maar we zullen in harmonie met de natuur ons voedsel moeten gaan verbouwen. Niet meer met kunstmest maar met compost of gecomposteerde dierlijke mest. Niet meer met zoveel mogelijk mest maar met veel minder mest, maximum 170 kilo stikstof all in. Met lichtere machines, minder bodembewerkingen maar ook meer vruchtwisseling.
Dan blijven bodemleven, bodemvruchtbaarheid, bodemschimmels in leven en deze helpen ons bij de productie van prachtige gewassen tegen minimale milieu belasting. Het mes snijd aan twee kanten: op deze manier krijgen we ook weer schoon drinkwater. Waar nu drinkwater bedrijven als Vitens niet meer weten hoe het verder moet in verband met de vervuiling van het drinkwater door mest en pesticiden, kan voedsel produceren in harmonie met de natuur een prachtige oplossing bieden voor dit probleem.
Maar om zo’n productie omwenteling te kunnen maken, moet je met hele goede argumenten komen. We zullen onze export van bulkvoedsel – zoals zuivel, eieren en vlees uit de industriële veehouderij en groenten uit de industriële kassenteelt – moeten verminderen. En daarmee onze positie als de op één na grootste landbouwexporteur ter wereld moeten opgeven. Een grondgebonden veehouderij met eigen voerteelt. Dus zoveel dieren houden als je zelf voer kunt telen. Stoppen met de import van diervoeders resulteert in minder mest.
Een systeem dat boeren die gezondheidswaarde creëren beloont, zou hierbij kunnen helpen. Het beprijzen/belasten van het gebruik van (schadelijk) stoffen zoals pesticiden en kunstmest. Verlaging waterschapslasten voor bio-boeren. Als we dat doen, dan kost biologisch voedsel minder als met pesticiden geproduceerd voedsel.
Kijk op Groen boeren plan.
Dan heb je nog de macht van de boodschappentas, dat is zo’n krachtig wapen. Want uiteindelijk hebben boeren consumenten nodig die van hun land willen eten en voedsel bij ze afnemen. Zodat boeren weer een eerlijke boterham kunnen verdienen en biologisch voedsel tegelijkertijd betaalbaarder wordt. Het huidige inkoopsysteem van de supermarkt plus de export, heeft de intensieve landbouw in Nederland gecreëerd; 25 supermarkt merken kopen in via een kartel van 5 inkoop bureaus in.
Een fout systeem, alles om de winst voor de aandeelhouders veilig te stellen. De supermarkten in Nederland onderscheiden zich alleen maar op de prijs en niet op kwaliteit. Een eerlijke prijs voor de boer is niet aan de orde.
Zoals er ooit een CAO voor de werknemers in het leven is geroepen zal er ook een Fair Trade prijs voor de boeren op tafel moeten komen.
Overesch op Facebook
Overesch op Twitter (X)
Overesch website
Overesch op Instagram
https://www.wennekercinema.nl/film/de-queeste/ Deze documentaire sluit hierbij aan. De film de Queeste gaat over 3 boeren die biologisch telen en zet de kijker aan het denken.
Ik woon in het buitengebied. Ik adem in, kijk om me heen, ruik, proef, verbaas me, én… adem uit.
Graag zou ik in Jan’s buitengebied wonen.
Beste Jan,
Zoals gebruikelijk ben ik het weer helemaal met je eens. “In een notendop” beschrijf je ook hier weer de oplossing van het probleem met het totaal ontspoorde industriële, puur commerciële systeem van voedselproductie, dat niets meer met gezond “boeren” van doen heeft. Op alle fronten ontspoord: Op het gebied van natuurbehoud, milieu, en waterkwaliteit, dierenwelzijn, duurzame voedselproductie, financieel/economisch en moreel/ethisch.
En hoe simpel kan die oplossing zijn? Dat beschrijf je ook hier weer.
Helaas Jan, ook nu weer kan ik mijn pessimisme niet onderdrukken. Die industriële grote boerenbedrijven, met hun grote, machtige trekkers, zwaar (financieel) gesteund door het nog machtiger industriële agrocomplex (jouw erfbetreders!), willen en/of kunnen die omslag in denken en werken niet maken. Bovendien kost dat omzet en dus geld.
Helaas houden wij burgers, via onze overheid dit zieke systeem in stand met onze eindeloze stroom subsidies (33 % van de Europese begroting gaat naar landbouw en veeteelt, die zelf voor nog geen 2 % bijdragen aan ons BBP en dat nog los van allerlei deelsubsidies en riante uitkoopregelingen). Als dank daarvoor stoken de mannen grote vuren met autobanden en ander afval en storten ze de strontkar leeg op de stoep van hun grootste financiële weldoener.
De BBB (Caroline) komt telkens weer met de dooddoener: ” Het gaat hier wel om ons voedsel voor de wereld en als er straks geen boeren meer zijn, dan hebben de burgers geen voedsel meer en zal ook nog eens het prachtige (raaigras) landschap totaal verpauperen”. Een volkomen onzinnige stelling, want niemand zegt dat er in Nederland geen boeren meer moeten zijn. Wij burgers verwachten alleen maar van die boeren dat ze op een fatsoenlijke manier produceren, met respect voor natuur, grond- water- en luchtkwaliteit en vooral ook voor hun medeburgers in dit land. Bovendien hebben wij niet gevraagd of de boeren 75 % van hun producten voor de export op onze gezamenlijke postzegel, Nederland wilden produceren, en de mest en het vergif op diezelfde postzegel van grond en water achter te laten.
“No farmers no food” is dus net zo onzinnig als “No farmers no shit”, al lijkt de laatste stelling sinds de laatste “protestacties” nog een waarheid te worden.
De uitdrukking “Wie betaald, bepaald” is kennelijk niet van toepassing in de verhouding Boer – Burger bij de BBB. Want het lijkt toch heel redelijk om bij een dergelijk grote bijdrage van de burgers aan de bedrijfsvoering en het oplossen van de huidige problemen van de boeren ( 24,5 miljard € !!), te vragen rekening te houden met de gerechtvaardigde wensen van hun medeburgers ten aanzien van hun productiewijze en omgang met ons gezamenlijke landschap, ook al is 60 % van de grond in eigendom bij boeren. Immers bij de grens van hun percelen houdt de vervuiling van grond-, lucht-, en water niet op.
Helaas Jan, in plaats van in de richting van jouw oplossingen te bewegen, gaan de 4 mogelijk regeringspartijen straks stevige pogingen doen om zo goed als alle maatregelen t.a.v. klimaat- , stikstof en het terugdringen van het bestrijdingsmiddelengebruik terug te draaien om de boeren tevreden te stellen, uit angst voor snelwegblokkades , trekker en strontkar. Daarbij is de BBB de partij van Dom Deur Doon (de DDD)
Er is dus helaas maar één oplossing en dat is een gedwongen sanering, vergelijkbaar met de mijnsluiting in de jaren ’60 en ’70, te beginnen met de waanzin van de kalvermesterij en de leliekwekerijen. Beide goed voor 90/95 % van de productie voor de export , waarbij de afvalproducten in Nederland achterblijven.
Ik zal daar binnenkort een stukkie over schrijven. Met perspectief voor alle boeren, ook diegene die moeten stoppen en uitgekocht gaan worden.
Een “bezorgde”groet, Cor Hopman
I loved Jan’s article. It is so interesting to see other farmers and homesteaders all over the world who are using methods of farming which greatly improve the soil, thus the food grown on it which feeds our animals and then us.
Bravo for staying true to your beliefs and being an excellent sterward of the land.
We live in Washington State, USA and have a small 20 acre farm.
Even though we farm with a tractor now, we are going back to horse power. My grandfather farmed with mules and his farm has been in the family over 200 years.
I love reading your newsletter.
Keep up the good work and may your community experience wonderful health and peace.
Joan Haney, USA