Ouder worden, da’s een dingetje voor heel veel mensen. Dat is ergens ook wel te begrijpen, vooral als je het nogal naar je zin hebt. Want hoe je het ook wendt of keert, naarmate je ouder wordt, komt de dood onafwendbaar steeds dichterbij.

Daarbij lijkt jeugdigheid sowieso het ideaal, waarschijnlijk omdat in stand houden van de soort belangrijk is – en in dat opzicht heb je aan ouderen niet zo gek veel meer.

Wat dat betreft is het überhaupt raar gesteld in zo’n mensenleven: vanaf de conceptie tot pakweg je twintigste – als je net denkt dat je leven leuk in de steigers staat – vernieuwt zo’n lijf zich nog regelmatig. Maar vanaf dat moment treedt het verval in.  Onafwendbaar.

In eerste instantie gaat het nog vrij geniepig en heb je dat niet zo in de gaten – druk met carrière, druk met de kinderen. Maar naarmate de jaren vorderen, hakt het er steeds steviger in. Je haar valt uit. Op je hoofd ja, maar het is een bijkomend voordeel dat ook je lichaamsbeharing wat minder uitbundig wordt. Je hoeft dus niet helemaal zo vaak meer met hars en scheermessen te stoeien om het allemaal nog een beetje netjes binnen te perken te houden.

Gek genoeg menen de hormonen dat meteen weer te moeten compenseren met ander haar – op je gezicht, dat dan weer wel. Ook vervelend: kraakbeen verdwijnt, dus artrose dringt zich krakend, piepend en zuchtend op.

Waar het kraakbeen dan weer niet verdwijnt, maar juist toeneemt, is in je oren. Wist je dat niet? Is echt zo. Daarom blijven je oren groeien naarmate je ouder wordt. Zolang dat probleem nog niet getackeld is, vind ik het idee van een eeuwig leven niet interessant. Heb je het beeld, ja? De aarde zou op die manier sowieso al propvol worden, dus het risico dat menigeen op een kwaad moment voortdurend op je oren trapt, lijkt me dan heel reëel – moet je niet willen.

Dit klinkt wellicht verdrietig makend. Maar neem van mij aan, ouder worden heeft ook voordelen:

  • Je kunt voor een habbekrats veel vaker op vakantie. Je kinderen zijn tenslotte een soort van zelfstandig – en als ze dat nu nóg niet zijn, kun je de hoop wel opgeven ook – dus je zit niet meer vast aan die dure schoolvakanties. Zin in een weekendje weg? Niet nadenken, maar doen: scheut water bij de vingerplant en wegwezen!
  • Het zal je aan de reet roesten wat een ander van je denkt. Ik ben gewoon al heel lang op deze aarde en heb mijn sporen ruimschoots verdiend, dus dan ga ik mij toch niet meer vermoeien met twijfels over wat anderen van mij vinden?
  • Je hebt een bak ervaring: ze maken jou niks meer wijs. Ik sta echt veel zekerder in m’n schoenen. Ik durf tegenwoordig gewoon te zeggen hoe ik ergens over denk. Dat wil niet zeggen dat ik geen respect heb voor mensen, maar ik ben niet meer zo onzeker en geef dus gewoon mijn mening, want ik weet dat die er ook toe doet.
  • Met een beetje mazzel raak je van je migraine af! Of het wordt in elk geval minder. Oké, als je echt pech hebt, blijf je er met het klimmen der jaren net zoveel last van houden als altijd, maar de meeste mensen – vooral vrouwen – krijgen er op oudere leeftijd steeds minder last van.
  • En als finale uitsmijter: nooit meer ongesteld!

Kortom: als je die voortplanting buiten beschouwing laat, kun je best wel stellen dat ouder worden meer voordelen heeft dan die onzekere jeugdigheid. Vind ik dan, hè?

Wat een ander vindt zal me eigenlijk aan de reet roesten. Daar ben ik tenslotte oud genoeg voor.

(Eerder verschenen in het VED-magazine – het ledenmagazine van de Vereniging van Ehlers-Danlos patiënten)