In de Syrische oorlog sterven elke dag mensen. 500.000 Doden nu al. Dan zul je misschien verrast zijn dat er ook milieuactivisten zijn. Mensen die zich ondanks de oorlog druk maken om natuur en milieu, actiegroepen die aan bewustwording doen via social media. Ik interviewde een paar van hen.
Door Hasan Kaddour
De Syrische flora en fauna kende vroeger een grote diversiteit, er was een overvloed van natuur, met vlaktes, bossen, wouden en maagdelijke valleien vol beken, rivieren en natuurlijke bronnen. De bevolkingsdichtheid in die gebieden was laag en wie er woonde speelde, samen met de natuur, een eenvoudig, maar prachtig levenslied.
Maar toen kwam de industriële ontwikkeling, het land werd gebruikt voor landbouw en fabrieken. Door transporttechnologie en ‘moderne’ jachtmethoden trok de mens steeds verder de natuur in. Om er vervolgens onverantwoord gebruik van te maken met pesticiden, gifstoffen, meststoffen en andere chemicaliën. Alles om de opbrengst van landbouwgrond te vergroten, om er materiële winst uit te halen. Oorlogen, onrust, corruptie, honger en chaos leidden de aandacht verder af. Syrië verloor door de jaren heen zijn kenmerkende en kostbare natuurlijke elementen, maar ook zijn erfgoed dus de geschiedenis.
De Syrische beer, is uitgestorven, net als de Perzische tijger en de Syrische wilde ezel. De Perzische wolf en de gestreepte hyena worden met uitsterven bedreigd. Allemaal door de mens! Onze grootouders handelen vanuit onverschilligheid en onwetendheid, maar dat gedrag zie je ook nu nog in volgende generaties. De valse verhalen over roofdieren, maar ook over bestrijding van de honger door steeds hogere landbouwproductie te eisen, worden domweg geloofd.
Milieuactivisten proberen dat gedrag te doorbreken met bewustwordingscampagnes op social media, door verdieping aan te brengen, kennis te delen. Ook in een land in oorlog is internet een goede verspreider van die boodschap.
De activisten willen de gewone burger bereiken. Zij moeten bewust gemaakt worden van het belang van de natuur, de staat waarin die verkeert, en wat iedere burger daar aan kan veranderen. “Mensen weten zo weinig”, ontdekten de activisten. “Ook niet van vogels, reptielen en insecten. Je hebt mensen die niet eens een regenworm kennen, of een mug… Stukje bij beetje brengen we die mensen kennis bij.”
“We proberen de mensen ook te betrekken met een documentatiemap, waarop ze zelf foto’s kunnen plaatsen van flora en fauna die ze zelf ontdekt hebben in hun een leefomgeving. Daar komt dan tekst en uitleg bij van deskundigen. Die kaart beslaat precies het hele land en heel veel mensen doen er aan mee!”
“Met die interesse en kennis die we onder de mensen proberen te vergroten, hopen we op gedragsverandering. Dat de overgebleven soorten beschermd worden en dat flora en fauna op de rand van uitsterven gered worden. Bewustwording, waarschuwen, informeren, maar ook delen hoe het komt, dat landbouw en industrie nog steeds oprukken, dat onze visserij de zeeën uitput…”
Ook in Syrië hopen milieuactivisten dat het tij keert.
