Sommige culturen in dit land leven in volstrekte privacy. Mooie beelden levert dat op in de tv-serie. Positieve gevoelens. Als je een Nederlander er naar vraagt, vertelt hij er over met trots. Over de verschillende culturen, de andere gewoontes. Over de dialecten die in het westen compleet anders zijn dan in het oosten, in het zuiden anders dan in het noorden.
Door Hasan Kaddour
Dat de Friezen niet eens te verstaan zijn… Daar hangt een positief gevoel rondom. De Nederlander lijkt er trots op. Dat dat allemaal bestaat in zo’n klein land.
Maar als het gaat om vluchtelingen is dat ineens anders.
Vooral als een vluchteling in een dorp ondergebracht wordt. Dan blijkt zo’n unieke cultuur minder open te staan mensen met een andere cultuur toe te laten. In een dorp kom je er niet zomaar tussen, versmelt de ene cultuur niet zo makkelijk met een andere cultuur.
Het zette mij aan het denken over hoe je vluchtelingen moet huisvesten. In een stad maakt dat niet zo veel uit. Maar in een dorp, zou ik zo zeggen, moet je er niet te veel bij elkaar zetten en al helemaal niet teveel in één straat. Ik denk dat, maar weet dat ook niet zeker. Is daar onderzoek naar gedaan?
Ik zou zeggen dat een goede spreiding bijdraagt aan integratie. Wij komen dan makkelijker in contact met Nederlanders, leren de taal sneller, horen er sneller bij, passen ons eerder aan, nemen gewoontes over, plegen geen inbreuk in de eigen subcultuur.
Als je ons bij elkaar zet, brengen we met z’n allen een nieuwe cultuur, veranderen een buurt, integreren niet, zijn we uiteindelijk minder welkom.
Ik heb eens wat rondgevraagd bij andere Syrische vluchtelingen. Ze vinden allemaal dat ‘bij elkaar wonen’ minder goed is. Ze vinden ook allemaal dat de integratie pas begon toen ze het AZC verlieten en in een woonwijk terecht kwamen. In het AZC richtten we eigenlijk een klein stukje Syrië op hier in Nederland. Pas daarbuiten begon het integreren, soms gelijk de eerste maand al, soms pas na een jaar, maar het ging van start. Vanzelf. Door ons zelf. Maar ook door de buren, de buurt, door andere mensen in het dorp. Uiteindelijk gaat dat vanzelf. Vooral als die verdeling van vluchtelingen mondjesmaat per wijk gaat. Een buurt dealt immers makkelijker met één vluchteling, of met een vluchtelingengezin, dan met meer tegelijk.
Makkelijk is dat niet, die spreiding, ik weet ook dat er gebrek is aan huizen, voor jullie zelf al, laat staat voor ons erbij. Maar het hoofddoel is dat we in harmonie samen verder moeten, samen verder willen!
Hasan Kaddour is vluchteling uit Syrië, neergestreken in Olst.
Mooi uitgelegd Hasan. Laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Hoop dat veel mensen dit lezen en in ieder geval over nadenken. Ook dat is voor de nederlanders dan een soort van integratie, de knop een beetje omzetten.