Ik had problemen met de afvoer van de wasbak in de keuken. Toen ik de woningcoöperatie daar over belde, stuurden ze een mannetje die dat op zou lossen. Die man kwam met alle spullen die hij dacht nodig te hebben bij me aan de deur. Hij zag eruit als een brandweerman met volle bepakking. Hij had binnen tien minuten het defect verholpen en de riolering gerepareerd!
Toen ik hem vroeg of hij ook even naar een storing aan de kraan wilde kijken, zei hij dat dat niet zijn vakgebied was, dat ik daarvoor de woningstichting nog maar even weer moest bellen. Dan zouden ze een andere vakman sturen die verstand van kranen had.
Ik vertelde dat verhaal aan Syrische vrienden en familie, die door de oorlog soms nog in Syrië, maar vaak ook overal elders in de wereld wonen. We hebben hartelijk gelachen om het voorbeeld. Ik heb dat vaker ervaren sinds ik in Nederland ben. Overal is een specialist voor, hoe klein het probleem ook is. In Syrië doet één persoon gewoon alles. Hij ontstopt de gootsteen, repareert de kranen voor je in het hele huis, als het moet doet hij het schilderwerk erbij en als je iets met elektriciteit wil kan hij dat ook.
Ik had altijd gedacht dat Nederland op die manier werkloosheid te lijf gaat, want op die manier heb je vier arbeiders aan het werk terwijl eentje dat ook wel kan. Iedereen zijn eigen taak, dan is iedereen aan het werk.
Maar nu ineens is er een tekort aan personeel. Ik krijg berichten van de Kinderopvang van mijn dochter dat ze sommige dagdelen niet meer open zijn omdat ze geen leidsters hebben. Ik was een e-mail daarover vergeten dus stond ik voor een gesloten opvang met mijn dochter.
Ik ben maar eens op zoek gegaan naar het probleem en las dat er op dit moment 133 banen vrij zijn voor niet meer dan 100 werknemers. Dat gaat niet goed komen, op die manier is er heel veel werk dat niet meer gedaan kan worden.
Ik las ook dat de tekorten door corona zijn ontstaan, mensen hebben andere leukere en beter betaalde baantjes gevonden bijvoorbeeld. Maar de vergrijzing is ook een probleem. Mensen stoppen met werken en er zijn minder kinderen geboren om dat op te vangen.
Een winkelier die vier personeelsleden zoekt en er niet een kan krijgen. Hij vroeg zich af waar al die mensen zijn gebleven.
Een horeca-ondernemer die de studiebeurs van studenten betaalt om ze over te halen bij hem te komen werken.
UWV signaleert een tekort bij monteurs, verpleegsters, tuinmannen, en nog veel meer…
Volgens een professor van de arbeidsmarkt gaat het ons nog jaren duren de tekorten op te vullen. Die tekorten gaan eerst alleen nog maar groter worden en volgens de prof duurt het zeker dertig jaar voor we dat probleem weer op de rit hebben.
Maar hebben we zoveel tijd? Moeten we niet rigoureus ingrijpen?
- Gratis kinderopvang is misschien handig voor jonge ouders, maar aan de andere kant is er een tekort aan kinderopvangpersoneel.
- Ouderen maar weer aan het werk krijgen? Kan dat, nadat de meesten erachter kwamen dat het pensioen hen een comfortabel leven garandeert?
- Zullen we ruimhartig gelukzoekers met open armen ontvangen. Die zijn immers op zoek naar een beter bestaan en zijn echt wel bereid te handen uit de mouwen te steken.
- Of moeten we misschien die man die het riool maakte ook vragen de kraan even te repareren. Die praktisch opgeleide mensen kunnen dat wel, zeker weten.
Als ik wat rondvraag hoor ik nog wel meer dingen waar een oplossing in verscholen zit:
- Hebben we te weinig mensen voor de horeca of hebben we teveel horeca?
- Hebben we te weinig politie, of zouden we drugs moeten legaliseren?
- Hebben we te weinig onderwijzers, of zijn onderwijzers teveel tijd kwijt met dingen die er niet toe doen?
- Is er te weinig zorgpersoneel of moeten mensen in de zorg teveel administratie doen?
Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar jullie oplossing: hoe gaan we dat personeelstekort oplossen!
Wat is er met je aan de hand, Nederland?
