Ik ben ontzettend geschrokken van de mediaberichten dat zo’n 200 duizend jonge Nederlanders zich eenzaam voelen! Organisaties en instellingen rollen over elkaar heen om hun ideeën en plannen te presenteren om deze jonge mensen te helpen weer in het leven te integreren. Deze problematiek zou immers op nationaal niveau nog gevaarlijker kunnen worden als de aantallen in de toekomst stijgen op grond van de redenen die deze toename al mogelijk maakte.
Het woord integratie leidt me naar burgers met verschillende achtergronden en vluchtelingen, die als de zwakste schakel kunnen worden beschouwd voor het monster dat eenzaamheid heet!
Een Syrische vluchteling die ik ontmoette in het vluchtelingenkamp was erg slim en gemotiveerd om de Nederlandse taal te leren en hij was van plan zijn studie aan de universiteit af te ronden, de jonge man leek echt op de goede weg.
Nadat ieder van ons naar een andere woonplaats was gegaan, hoorde ik meer dan twee jaar niets meer van hem. Tot ik hem bij toeval in de trein ontmoette. Toen we praatten bleek hij een heel ander persoon geworden: geïsoleerd, eenzaam, en hij was zelfs gestopt met studeren van de Nederlandse taal..
Natuurlijk zoekt een persoon vaak naar een oplossing om een einde te maken aan een gevoel van eenzaamheid, die helaas vaak gevonden wordt in negatieve zaken zoals alcohol en drugs.
Ik schrijf dit omdat ik persoonlijk leed aan hetzelfde monster van gevoel van eenzaamheid. Dat voelde ik voor het eerst toen ik bij zonsopgang aan de kust van Turkije zat te wachten op de boot, waarin de mensensmokkelaar ons zou meenemen om op een Grieks eiland te komen.
Ik las een paar dagen geleden een verhaal over een kleine aapje Dat was onderwerp van een een experiment waarbij een jonge chimpansee twee surrogaatmoeders kreeg: Een houten moeder met melk en een zacht exemplaar zonder melk. De hele dag zat het babyaapje vastgeklampt aan de zachte versie en alleen voor wat voedsel ging het naar de houten moeder.
Dit verhaal deed me denken aan wat er toen in Turkije met me gebeurde. Veel mensen om mij heen, maar elk van hen was alleen met zichzelf bezig. Hierdoor voel je je toch ontzettend alleen onder die mooie hemel. Je voelt je dan echt helemaal alleen op de wereld, ondanks alle mensen om je heen, zonder schouder of hand om kracht uit te putten!
We zaten te wachten en te rillen van de kou in de negende maand. Toen voelde ik dat de persoon die naast me zat ontzettend rilde van de kou. echt zo ontzettend dat ik besloot hem onder mijn jas te nemen om hem te verwarmen met mijn jas en mijn lichaam. Ik wist absoluut niet wie het was. Vanwege de extreme duisternis was niet te zien wie de vluchtelingen waren. Het was een groep van ongeveer 40 mensen uit Syrië, Afghanistan en Afrika , mannen en vrouwen.
Ik voelde dat hij een beetje kalmeerde en voelde weer wat warmte van zijn lichaam komen toen het eerste licht van de dageraad kwam. Ik wendde me tot hem en hij bleek, net als ik, een Syriër die ik sinds enkele dagen kende door onze vlucht. Glimlachend zei hij: ‘Ben jij het?’ Met een blik van grote dankbaarheid.
Op mijn beurt keek ik hem verbaasd aan, maar met een beetje gemeenschappelijke warmte ontsnapten we wel aan de kou en tegelijkertijd aan dat dodelijke gevoel van eenzaamheid.
Ik denk na mijn aankomst in Nederland nog regelmatig aan deze gebeurtenis bij een soms optredend gevoel van eenzaamheid en realiseer me dan steeds weer dat het tegenovergestelde van eenzaamheid, warmte is.
Als je het warm krijgt, bewandel je het pad van het verslaan van eenzaamheid!
Natuurlijk ervoer ik toen bij mijn aankomst een gevoel van eenzaamheid aan het begin van mijn leven in Olst, als een vreemde man in een dorp dat in bijna alles anders was dan ik…
Er bestaat gelukkig veel advies, dat vaak wordt gegeven door organisaties die geïnteresseerd zijn in de problemen van eenzaamheid, zowel voor de vluchteling als de niet-vluchteling die hiermee geconfronteerd wordt.
De belangrijkste vraag blijft, waar zullen we een zacht exemplaar vinden?
Persoonlijk vind ik de rol van de gemeente hierin nog steeds groot, de gemeente is de belangrijke instantie die alle draden bij elkaar brengt en tegelijkertijd het uitvoerend gezag is. Ik denk dat altijd al de beste manier was en zal zijn. Probeer de juiste persoon op de juiste plaats te zetten en alles zal automatisch verbeteren
