Hasan Kaddour is sinds zijn vlucht uit Idlib in Syrië vaste columnist van HierinSalland. Hij schreef een lange reeks artikelen over zijn besluit te vluchten uit de dictatuur die zijn land was geworden, over de vlucht zelf en over zijn leven nu hier in Salland, in Olst.
Hij schreef over zijn vlucht zelfs een boek ‘Mijn twee dorpen’ waarin hij bijna poëtisch schrijft over de twee dorpen die voor hem als een soort van vaderland gelden. Idlib en Olst.
In een van zijn columns schrijft Hasan over de voor- en nadelen van de smartphone. Aan de ene kant stelt je dat in staat altijd contact te blijven houden met je familie. Aan de andere kant zorgt het er ook voor dat je altijd maar in contact blijft met het oorlogsverleden dat je ontvlucht bent.
Precies dat altijd durende contact veroorzaakte de laatste dagen slapeloze nachten bij Hasan. Hij wilde weten of zijn in Syrië achtergebleven familie veilig was. Het staatsleger was er de baas. De rebellen rukten op, Dat betekende dat ondermeer Hasans moeder, zijn zus en een aantal neven en nichtjes ineens méér dan in een land in oorlog woonden. Ze hebben een paar dagen ook echt weer in de frontlinie gewoond. Hasan regelde voor hen vanuit Olst woonruimte in een dorp verderop.
Gelukkig verliep de opmars van de rebellen snel, heel snel. Zijn geboortedorp was snel bevrijd van het dictatoriale leger van Assad. Inmiddels lijkt het hele land van hem bevrijd.
Wat dat precies voor Syrië en de democratie gaat betekenen is nog niet bekend. Hasan heeft echter ook nog niet de tijd daar goed over na te denken. Verlost te zijn van de dictator is op zichzelf al een groot bevrijdingsfeest waard. Vandaar dat hij met diverse andere Syrische gezinnen een kleine feestelijke optocht organiseerde in het Olster park.
En tussendoor gaat de hele dag – en de hele nacht – de telefoon, krijgt Hasan vragen via de social media. “Eerst sliep ik nachten niet, omdat de oorlog weer aanwakkerde en ik me grote zorgen maakte over mijn familie. Nu slaap ik al 48 uur achter elkaar niet omdat ik geen minuut van de bevrijding van Syrië wil missen.”
Als Hasan’s feestvreugde het weer een beetje toelaat, zullen we uieraard ook verhalen van hem zelf weer plaatsen.
De feestelijke foto’s van het bevrijdingsfeest zijn van Robert Jan Leerink die toevallig het park passeerde.
Ik hoop het beste voor de Syrische bevolking. Maar ik vrees dat ze van de regen in de drup gaan belanden…