Naar aanleiding van het Marokkaanse voetbalfeest in het Nederlandse straatbeeld ben ik weer eens in mijn hoofd gaan zoeken wat dit met integratie te maken had. Nu kunnen wij Syriërs niet goed voetballen en er is ook geen tweede of derde generatie Syriërs in Nederland. En we zijn nog steeds in Nederland, waar we nog steeds geen duidelijke definitie van integratie en het samensmelten van verschillende groepen hebben bepaald, waar we nu weer eens nadrukkelijk op gewezen werden.
Aanpak
Meestal is een juiste definitie het begin van een juiste aanpak. Ik herinner me dat ik voor het eerst in Olst kwam, we gingen als vluchtelingen naar het gemeentehuis en we werden vergezeld door een persoon die Arabisch sprak. Hij was 15 jaar eerder als immigrant naar Nederland gekomen.Tijdens de rondleiding raakte onze Nederlandse begeleider helemaal opgewonden en vroeg om het volkslied te zingen. De man stotterde en zijn gezicht werd rood van verwarring, maar hij probeerde uit de situatie te komen. Door te zeggen dat zijn zoon (die als twaalfjarige bij hem was) het maar moest doen. Van mijn kant heb ik veel over deze situatie nagedacht en mijn dramatische filosofische conclusie was dat deze man van de eerste generatie immigranten de verantwoordelijkheid voor integratie bij zijn zoon legde, die wordt beschouwd als van de tweede generatie! Ik las de definitie van integreren volgens de Nederlandse wet, wat betekent: samensmelten met de meerderheid?
Zijn samensmelten en integreren hetzelfde?
Het lijkt erop dat ook hierover verwarring bestaat, aangezien zowel de gemeenten als de inwoners proberen de integratie zo toe te passen dat de persoon de Nederlandse gewoonten en tradities leert kennen met behoud van zijn eigen gebruiken en tradities. En het feit dat immigranten en vluchtelingen ook op dezelfde manier met integratie omgaan, zoals een peiling voor de NOS aangaf. Het aantal mensen dat vond dat integratie geslaagd is terwijl je je gewoonten en tradities behoudt bedroeg 90%. Slechts ongeveer 10% vindt dat integreren een volledige samensmelting moet zijn!
Moeilijke keuzes
Deze drie cirkels, integratie – samensmelting – afwijzing, kwamen bij het WK pijnlijk aan de orde, omdat sommige Marokkaans-Nederlandse spelers ervoor kozen om Marokko te vertegenwoordigen. Aan de kwestie werd ook nog eens een meer dramatische dimensie toegevoegd, namelijk de rellen en geweld van Marokkaans- Nederlandse fans in hun eigen Nederland. Het vreemde is dat als we voetbal buiten beeld houden, het verhaal soms eerder grappig lijkt. Mensen van de tweede of derde generatie krijgen voelen zich tussen wal en schip. Ze worden door hun moederlanden beschouwd als Nederlanders die zijn opgegaan in Nederland en zich hebben afgescheiden van hun samenleving, terwijl ze in Nederland tot nu toe als Nederlands staatsburger worden beschouwd, maar wel van niet-Nederlandse afkomst! Natuurlijk, wanneer je gewoon de statistieken van het Centraal Bureau (CBS) voor de Statistiek bekijkt, zul je zien dat de sortering op deze basis is gebaseerd .. Nederlander .. Westers staatsburger .. van Turkse .. Marokkaanse .. Syrische afkomst. Daaruit blijkt dat van integratie nog niet echt sprake is.
Afwijzing
Wanneer een persoon stereotiep is binnen een bepaald beeld dat afwijkt van de meerderheid, zal hij automatisch zijn toevlucht nemen tot zijn eigen groep, tot het blok waar hij zich veilig thuis voelt en dit is precies wat er tot nu toe gebeurt. Immigrantengroepen, een groot percentage van degenen die in opstand kwamen, hebben geen verblijfsvergunning. Dit is nog steeds een fout van de regering die nog niets heeft gevonden om dit te corrigeren. Deze groepen vinden dat Nederland ze afwijst en zij dus het recht hebben om wraak te nemen! En de andere hooligans die wel de Nederlandse nationaliteit hebben zullen beweren dat er sprake is van discriminatie en stereotypering jegens hen en hun religie, met tweedeling in de samenleving tot gevolg. Voor hun gevoel vaak gebaseerd op religie met soms angstaanjagende gevolgen.
Tweede generatie Syriërs
Tot nu toe is er nog geen tweede generatie Syriërs, met andere woorden, hun aantal is erg klein, ook volgens de statistieken van de overheid. Ik denk wel eens na hoe de tweede generatie Syriërs zich zal openbaren. Niemand heeft een toverstaf om discriminatie te laten verdwijnen. Het zal blijven zolang de mensheid bestaat, terwijl dit grotendeels te wijten is aan aan onwetendheid. Een voorbeeld van deze onwetendheid: De broer van mijn vriend vroeg mij tijdens de eerste ontmoeting tussen hem en mij: “Ben jij een moslim?” Ik antwoordde bevestigend. Hij zweeg toen een tijdje en stelde toen een vervolgvraag die getuigde van de grootste onwetendheid: “ben je een goede moslim of een slechte moslim?” Om van deze pijnlijke discussie af te komen zei ik hem: “Natuurlijk ben ik een slechte moslim, het bewijs daarvan is dat ik een vriend van je broer ben.”
Onwetendheid
Het probleem hierbij is dat dergelijke dingen, hoewel ze voortkomen uit onwetendheid erg pijnlijk zijn voor immigranten. Door deze stereotypen worden ze geframed en dat verstoort de samensmelting. Een zeer negatieve invloed op de relaties tussen de groepen, ondanks alle tijd en moeite van de overheid om dit te veranderen. Maar als je hoort dat meer dan de helft van de Amsterdammers last heeft van dergelijke profilering waarbij afkomst, huidskleur of uiterlijk een rol spelen in hun beoordeling van mensen.
Een enorm inwoners- en overheidsdilemma! Waar blijft de échte oplossing?
Hier wordt vaak over gesproken in de media. Maar helaas alleen maar theoretisch, alleen maar praten zonder dat de realiteit verandert. Zelfs ingrijpende gebeurtenissen als deze WK- rellen leiden tot een media explosie en verwijten aan de regering. Maar het lijkt er nog steeds op, dat de kern van het probleem niet aangepakt wordt.
