In het hart van Nederland, waar de zee getuige is van de triomfen van de mens, ligt een klein dorpje naast mijn dorp Olst, genaamd Den Nul. Haar naam weerspiegelt haar unieke ligging; het bevindt zich precies op zeeniveau. Het verhaal van Den Nul is niet slechts een geografisch verhaal, maar een deel van een lange Nederlandse epische strijd met de natuur, een strijd die gekenmerkt werd en wordt door constructieve oplossingen in plaats van vernietiging.
In Syrië, mijn geboorteland, hebben we na 14 jaar oorlog en ontberingen onze onafhankelijkheid verkregen van een wreed dictatoriaal regime. We namen een land over dat zich niet op nul bevond, maar ver daaronder. Een land dat economisch, sociaal, politiek, intellectueel en cultureel verwoest was.
Simpel gezegd, wisten we allemaal dat het regime van Assad na het vernietigen van 70% van de Syrische steden, dorpen en gemeenschappen, een land achterliet dat niets meer was dan een hoop puin.
Tussen Nederland en Syrië: Lessen in opbouw
Terwijl ik door de straten van mijn Nederlandse dorp Olst wandelde, dacht ik na over hoe de Nederlanders erin geslaagd zijn hun leven te organiseren ondanks alle uitdagingen. Openbare tuinen, infrastructuur en investeringen in mensen vóór alles.
Ik zag hoe het budget dat de gemeente ontvangt wordt besteed aan infrastructuur en dienstverlening aan mensen zonder diefstal of omkoping. Ik sprak lang met de voormalige burgemeester, Ton Strien, die mij tweeënhalf uur van zijn tijd gaf in plaats van het geplande uur.
Hij legde me uit hoe Nederland vertrouwt op een unieke driehoek: individuele initiatieven, de rol van organisaties en vrijwilligerswerk.
Nederland, dat land terugwon van de zee en enorme dammen bouwde om zichzelf te beschermen, is een wereldwijd model geworden voor bestuur en organisatie. Hoe kan Syrië, met zijn diepe wonden, profiteren van deze ervaring?
Syrië: Grote behoeften en enorme mogelijkheden
Vandaag heeft Syrië alles nodig: financiële hulp, technische ondersteuning en initiatieven die nieuwe perspectieven openen. Na het verkrijgen van onze onafhankelijkheid van een regime dat alles uitputte, moeten we nu nadenken over hoe we ons land opnieuw kunnen opbouwen. Individuele initiatieven in Syrië zijn nu op hun hoogtepunt, zowel binnen het land als onder Syriërs verspreid over de wereld.
Een van de grote humanitaire organisaties in Syrië vroeg mij om hulp bij het benutten van de Nederlandse ervaring. Het doel was om kwetsbare groepen te beschermen, zoals kinderen, vrouwen en mensen met een handicap, en ook om psychologische ondersteuning te bieden aan voormalige gevangenen.
Ik stond voor een echte kans om mijn droom te verwezenlijken: het overbrengen van Nederlandse ervaringen op het gebied van bestuur en dienstverlening naar mijn geboorteland.
Al jarenlang hield deze kwestie mij bezig, en ik kan zeggen dat het toeval mij hier misschien heeft geholpen. Daarnaast wil ik persoonlijk ook de Nederlandse ervaring overbrengen op het gebied van gemeentelijke diensten, van bosbeheer tot de openbare netheid in de straten, en de unieke Nederlandse werkstijl.
Sommigen denken misschien dat dit idee wat surrealistisch is of dat het niet kan worden toegepast, of dat de politieke omstandigheden in Syrië een succes niet zullen toestaan.
Maar ik zou zeggen dat Syrië zich in een opbouwfase bevindt en wie succesvolle ervaringen kan presenteren, zal nieuwe ontwikkelingsmogelijkheden openen voor een land dat individuele initiatieven net zo hard nodig heeft als financiële en technische hulp.
Een jungle van talen
Ik geloofde altijd dat er een reden is waarom Syriërs zich over de wereld hebben verspreid – ongeveer 5 miljoen Syriërs in alle uithoeken van de wereld – en dat de wijsheid hierin ligt dat deze mensen de unieke ervaringen van hun huidige landen naar Syrië kunnen overbrengen.
Syrië zal een jungle van talen worden, en met wat humor kun je zien hoe dit zelfs binnen een enkel gezin gebeurt. In mijn eigen familie bijvoorbeeld spreken mijn kinderen Nederlands, de kinderen van mijn zus spreken Turks, de kinderen van mijn broer spreken met een Saoedisch accent, de kinderen van mijn ooms spreken Frans, anderen spreken Engels, en sommige van mijn familieleden zullen Italiaans spreken, enzovoort. Het is duidelijk dat dit een voordeel heeft in het creëren van een ander soort integratie tussen samenlevingen, zowel linguïstisch als cultureel.
Een boodschap van Nederland aan Syrië
Wanneer ik de rivier in mijn Nederlandse dorp in de winter zie overstromen en in de zomer weer tot leven zie komen, besef ik dat hoop mogelijk is, zelfs naast gevaar. In Syrië hebben we deze visie en motivatie nodig. We moeten geloven dat we opnieuw kunnen opbouwen, geïnspireerd door succesvolle ervaringen zoals die van Nederland.
De Syrische droom is nu niet alleen het herbouwen van een land, maar het vormgeven van een verhaal van heropleving dat geduld en creativiteit combineert, precies zoals de Nederlanders hebben gedaan. Een dijk die hoop beschermt, zelfs als we naast het gevaar staan.
Conclusie
De Nederlandse ervaring is een boodschap aan iedereen die gelooft in de mogelijkheid van verandering: succes begint met een idee en de toekomst wordt opgebouwd door gezamenlijke inspanningen. Syrië staat vandaag op een kruispunt en heeft de inspanningen nodig van iedereen die een oplossing of initiatief kan bieden.
Daarom nodig ik al mijn vrienden en kennissen uit die ideeën of de wens hebben om te helpen, om contact met mij op te nemen. Als u advies of inzichten heeft die een bijdrage kunnen leveren aan deze weg, ben ik bereid om te luisteren en te leren.
Samen kunnen we een toekomst voor Syrië vormgeven die inspirerende ervaringen combineert met een hoop die nooit dooft.
