Er is een gebeurtenis, die belangrijk en cruciaal werd voor mijn nieuwe leven in Olst en de voortzetting van mijn leven in Salland: De geboorte van dochter Shaam. Ik heb er eerder nog niet over geschreven, maar vandaag op 5 mei, de Nederlandse Bevrijdingsdag, realiseerde ik mij dat deze belangrijke gebeurtenis verbonden is met de geboorte van mijn dochter, het begrip vrijheid. Op 25 maart was de eerste verjaardag van mijn dochter. Ze is nu één jaar oud, het eerste van haar hopelijk lange en succesvolle leven.
Mijn vrouw en ik waren druk aan het bedenken over hoe de verjaardag van onze dochter Shaam er een maand geleden uit zou zou moeten zien. Haar eerste verjaardag is belangrijk. Als ze groot is zal ze ons er zeker naar vragen. Ze zal willen weten welke herinneringen, geschreven, foto’s of video’s, wij voor haar bewaard hebben over deze gebeurtenis. En wat voor cadeaus zij kreeg.
Ik heb veel nagedacht over wat ik mijn dochter zou geven, iets om te onthouden en op te schrijven, ik kwam er zelfs achter dat er een spreuk is die zegt:
Als je een kleine boom plant, is het niet aan jou om ervan te eten, maar aan anderen om ervan te eten als hij groot is.
Daarom heb ik als cadeau twee bomen (appel- en perzik-) geplant op mijn volkstuin! Wat zal ik zal trots zijn als die bomen groot worden en ik met mijn kind die kant op zal lopen en haar zal vertellen dat deze twee bomen speciaal voor haar geplant zijn. Nu kun je mensen je eigen vruchten voeren!
Mijn vrouw en ik liepen in gedachten verzonken terug naar huis. We dachten aan mijn familie en die van mijn vrouw. Ze zijn over de hele wereld uitgezwermd . Van Spanje in het Westen tot Syrië in het Oosten!
Natuurlijk willen al onze dierbare familieleden aanwezig op het feest van dit kleine Olster- Syrische meisje. Maar helaas, mijn familie is veel te ver weg: in Syrië, Turkije, Saoedi-Arabië en de familie van mijn vrouw woont in Spanje!
Hoe zullen we onze twee families bij elkaar kunnen brengen, hoe zullen we de wereld kunnen verenigen terwijl wij in het kleine dorp Olst wonen?
Ik had thuis versieringen aangebracht en ballonnen opgeblazen, terwijl mijn vrouw snoep en gebak klaarmaakte.
Daarbij was het een heel leuk initiatief van de vriendelijke Nederlandse familie Kiekebosch, die ook op Shaam’s verjaardag wilden komen. Dat vanwege het feit dat mevr. Agnes de eerste was die haar direct na haar geboorte in haar armen droeg!!
Wij doen direct na de geboorte een oproep tot gebed in de oren van onze kinderen en de handen van deze vriendelijke familie waren de eerste om onze dochter te dragen en haar in te zegenen in haar voor haar liggend Nederlandse leven!
En met een prachtig cadeau werd er een nieuw boek toegevoegd aan Shaam’s bibliotheek.
Hun deelname aan deze ceremonie was een symbolisch teken voor Shaam voor als ze zal opgroeien, maar ook voor onszelf.
’s Avonds zijn we begonnen met de uitvoering van het plan om onze families virtueel bij elkaar te brengen. Mijn vrouw en ik belden onze familieleden van tevoren en spraken een vaste datum en tijd af, die voor iedereen geschikt was. De verblijfplaatsen liggen immers ver uit elkaar en ook de tijden zijn anders.
Een grappig verhaal over het tijdsverschil blijft mij altijd bij: ondanks dat ik mijn moeder vertelde dat Shaam om 12:50 uur in het Deventer Ziekenhuistijd was geboren blijft ze nog steeds volhouden dat ons meisje om 14:50 is geboren, Syrische tijd. Het maakt verder ook niet veel uit, het belangrijkste is dat ons meisje is geboren.
Wij hadden onze beide mobiele telefoons en onze laptop nodig om het familiefeest te organiseren. Zo werd het een live ontmoeting tussen onze twee families, verspreid over de wereld, om Shaam haar enige kaarsje op de taart te zien uitblazen! Het was wat moeilijk te horen vanwege het lawaai, maar de twee families, verspreid over continenten, konden elkaar begroeten en zingen terwijl Shaam (ik ;-)) de kaars uitblies. Shaam was helemaal opgewonden, vooral bij het contact met haar nichtjes via WhatsApp-video. Het was een kort feestje, maar het zal altijd een mooie herinnering blijven.
Natuurlijk kregen we ook nog cadeaus van vrienden in Nederland, veel kinderboeken. Ik wordt langzamerhand jaloers op mijn dochter. Het lijkt erop dat haar privébibliotheek groter zal worden dan de mijne.
We keren terug naar ons gesprek over vrijheid in Nederland en deze historische herinnering, voor alle mensen die zijn omgekomen in de oorlogen, voor vrijheid!
Mijn dochter zal later begrijpen wat de reden voor mij was om Syrië te ontvluchten. Om vrijheid voor mijn kinderen te zoeken. Ik kwam naar Nederland omdat ik weet wat vrijheid in dit land betekent.
Vrijheid voor jou, voor de kinderen van Syrië, Nederland en alle kinderen van de wereld!
