Hasan Kaddour beschrijft zijn gevoelens bij de nationale feestdagen.
Aan het einde van april
Stroomt warm water door de rozenknop
Het wordt warm, het duivennest
aan het einde van april
De kersenbomen worden verlicht door hun witte lantaarns
Elke tulp heeft nu een ziel,
En een afkomst en identiteit
De oranje kleur stroomt majestueus
tussen de bossen en rustige huizen
kleurt de velden oranje
vertelt het verhaal van dit koninkrijk.
De koning die geboren werd aan het einde van april.
Zwerm migrerende ganzen
Nam bezit van het land
En opende de wonden van ons verhaal
de majesteit van de koning
in dat land
dat ligt aan de oevers van de Middellandse Zee
als een mooie tiener
die haar ivoorkleurige benen wast met zeewater
En al onze verleidelijkheid verbergt onder een zijden sjaal
geweven van zonnestralen
Tussen haar vingers
Druppelde wijn
Euforie
En een beetje veiligheid.
Ze sliep
Sliep
toen het vuur in het veld ontvlamde
de zee volraakte met boten en
de boten volraakten met zeewater.
De kompassen wierpen ons neer
in het land van de koning
die werd geboren in de laatste dagen van april
Steden die een kaars aanstaken in april
En een heilig vuur in het begin van mei
Steden
proefden het vuur van oorlog
Maar ze weefden van de kleur van vlammen
een oranje sjaal
Steden
die hun pols in hun tanden aten
en niet toegaven aan ketenen
Over steden
Die op de plek waar elke kogel van haat hen raakte
En tulpen en narcissen plantten.
Steden
hebben triomfbogen gebouwd,
en zijn eronder doorgegaan
Ze hebben lauwerbladeren op de straten geplant
Hier is een heldendicht over koning, koninkrijk en volk
De koning die geboren werd aan het einde van april.
Het is het laatste land,
het laatste waar je voeten zullen staan,
en het laatste waar de indringers zullen komen,
en het geluid van huilen.
Het is het laatste land,
waar de hoeven van paarden bloeden
en het niet doorsnijden
Waar de zee en kapitein breken
want de horizon is jouw ogen en mist
Daar sterf je en word je herboren
passeer je triomfbogen
Nederig terugkomend om de grond terug te winnen
en steden sleutels
deuren van terugkeer
De laatste grond is zij
Het laatste wat de indringers bereiken
En het laatste waar je voeten voor afscheid raken
De lente breekt boven de lente,
En april komt altijd terug.
Olst, mijn kus die migreert door seizoenen,
laat de IJssel even stoppen met stromen in mijn aderen.
zodat ik kan slapen in de omhelzing van het laatste land,
Het land van de koning
Die in de laatste dagen van april werd geboren
