Ik denk altijd, als vluchteling uit Syrië, dat ik twee parallelle levens leid, één leven waarbij mijn geest gemarteld wordt door mijn dagelijkse contact met familie en naasten over de tragedies van oorlog, onveiligheid, economische ineenstorting en dan ook nog eens aardbevingen in mijn geboorteland. Het tweede deel van mijn leven speelt zich af in het lieflijke Salland met mijn fijne dagelijks leven, een periode van voorspoed, veiligheid, orde en een sterke economie!
Maar mijn gevoel lijkt wel een beetje dwaas, zeker nadat ik las dat Nederland vijfde staat op de geluksindex, wat betekent dat het een van de gelukkigste landen ter wereld is. Aan de andere kant is het voor niemand een geheim dat de situatie van het Midden-Oosten in het algemeen, en mijn moederland Syrië in het bijzonder, tot de meest ongelukkige landen ter wereld behoort. Dit betekent dat ik niet parallel heb geleefd, maar wel in twee uitersten, een soort van verschil dat enigszins lijkt op het verschil tussen hemel en hel!
Waarom schrijf ik dit na de recente verkiezingen voor de Provinciale Staten?
Ik heb gretig de meeste artikelen en rapporten gelezen die zijn geschreven over de verkiezingen en hun resultaten, wat ze hebben opgeleverd en veel analyses over de redenen voor de resultaten, die voor velen verrassend waren.
Het viel me op dat veel van de analyses gebaseerd waren op het feit dat de samenleving in Nederland erg getroffen zou zijn door de beperking van vrijheid tijdens de Corona-periode! Deze reden was aanwezig in bijna alle analyses die over de verkiezingen gingen, los van vele andere redenen!
Andere redenen houden verband met het klimaat, ontevredenheid met de huidige politiek, vluchtelingen, huisvesting, enz
Soms denk ik aan het gezegde dat voor ieder mens onmogelijkheden anders zijn. Een boer die zijn leven lang leefde met schapen en koeien zal in de dierentuin vinden dat een olifant een onmogelijk dier is!
En ik kom van een plek waar de mensen geen enkele vrijheidsmarge genoten en onder absolute dictatuur leefden. Ik sta juist versteld van de vrijheid in Nederland en bedenk me dat wat ik hier meemaak bijna grenst aan perfectie. Maar klopt mijn logica? Ik denk niet helemaal.
Oppositie en het aanklagen van personen zal altijd bestaan, iets dat niet te voorkomen en te stoppen is. Per definitie klaagt de oppositie altijd, anders zou oppositie immers geen bestaansrecht hebben.
Satan klaagde over het paradijs, dat van absolute schoonheid en perfectie is. Toch verzetten Adam en Eva zich tegen het goddelijke gebod en aten van de boom in het paradijs. Hun lot was verbanning naar de aarde, zoals de religieuze legende ons vertelt.
Ondanks dat ik nu zo’n zeven jaar in Nederland woon en het staatsburgerschap heb verkregen en met mijn voortdurende interesse in politiek en partijen als journalist en in alles wat er in het land gebeurt, geef ik toe dat ik het nog steeds niet alles begrijp van de mentaliteit van de Nederlandse samenleving, vooral politiek gezien. Want ik heb een andere achtergrond en hoop dat ik dit ooit zal kunnen begrijpen! In democratie leven en ademen is niet hetzelfde als deze gelijk leren begrijpen.
Een Syrische neef die in Rotterdam woont, stuurde mij een foto van de verkiezingsuitslag in Overijssel, die ik toen nog niet gezien had. Ik was enorm verrast dat een nieuwe partij zo’n grote meerderheid kreeg in vergelijking met de traditionele partijen. Mijn neef wilde meer informatie over deze partij, want hij had er nog nooit van gehoord!
Het grootste probleem is dat ondanks alles wat ik heb gelezen heb, mijn informatie over deze nieuwe partij nog steeds schaars is. Ik verspilde achteraf gezien veel tijd met het lezen over traditionele rechtse en linkse partijen. En toen opeens ontdekte ik dat er iets totaal nieuws was! Hoe ga je van het stadium van kindertijd naar het stadium van volwassenheid zonder door het stadium van de jeugd te gaan, dat wist ik eigenlijk niet!
Ik dacht is het normaal? Of is het negatief? Ik heb zelf geen specifieke standpunten en ik ben niet tegen en ik ben niet voor.
Gewoonlijk focus ik me bij partijprogramma’s natuurlijk op de positie die partijen innemen over de kwesties van vluchtelingen en minderheden en ik was dan ook enorm verrast door een een rapport met statistieken dat beweerde dat één op de tien moslims zou stemmen op Baudet? Hoe is dat mogelijk ? In het rapport werd vermeld dat Baudet veel contacten heeft met islamitische YouTubers en dat hij daarbij positief spreekt over de islam. Zijn conservatieve standpunten over de homoseksualiteit en zo gebruikt hij kennelijk om deze moslims in te pakken.
Wat gaat er nu gebeuren, nu de rollen in Nederland zijn omgedraaid? Waar gaat de democratie heen in Nederland?
Ik besloot uiteindelijk om maar de positie van een vaas in te nemen, van een levenloos object, omdat ik absoluut neutraal wil zijn, gepositioneerd in het midden, hoewel dat eigenlijk een beetje een slappe toestand is, maar dat lijkt me wel veiliger.
Een land als Nederland heeft in een eeuwenlang proces deze gedisciplineerde en gereglementeerde vorm bereikt, met een leven vol comfortabele luxe in vrijheid en veiligheid, iets dat iedereen zich moet realiseren die kritiek heeft.
In mijn bescheiden visie hoop ik altijd dat burgers zich niet van de politiek zullen afkeren, ook al zal deze nooit volledig aan je verwachtingen kunnen voldoen!
Afkeer van discipline, van te trage beslissingen, van de aanpak in Oekraïne, vooral nadat dit land werd binnengevallen en steun verleend wordt.
Het deed mij denken aan een verhaal dat ik in het verleden las, maar nu weer bovenkomt:
“een van de koningen van India was zeer onrechtvaardig en tiranniek. Hij werd gehaat door zijn volk en dat leidde in Delhi tot ontevreden inwoners. Die gooiden berichtjes over de muren van zijn paleis met beledigingen aan zijn naam. De tiran besloot daarop de stad te ontruimen. Burgers moesten binnen drie dagen weg zijn, daarna zette hij het leger in om de overgebleven inwoners te verdrijven. Het leger voerde haar taak zo hard uit, dat ze zelfs gehandicapte mensen in een rolstoel , die zelf niet weg konden komen of niet eens begrepen dat ze weg moesten, gewoon met rolstoel en al met katapulten over de stadsmuur geschoten werden.
De koning keek daarna naar ‘zijn’ lege stad en dacht dat het goed was. Om weer nieuw leven in de stad terug te krijgen, beval hij mensen van het platteland naar de stad te laten brengen die zich daar moesten vestigen. Maar plattelanders zijn goed in landbouw, niet in het werk van de mensen in de stad. En stedelingen hebben geen idee hoe ze het platteland moeten onderhouden. Met als resultaat dat zowel de stad als het platteland ten onder gingen. Er was geen eten meer en er werden ook geen nieuwe huizen meer gebouwd.”
Is het gek dat dit verhaal me nu te binnen schiet? Dictatuur.. democratie? Kan democratie met haar stijgende onvrede soms leiden tot resultaten die vergelijkbaar zijn met dictatuur?
Prachtige beschouwing Hasan!
De positie in het midden, als een vaas die alles ontvangt vind ik allerminst een slappe positie. Op die manier laten je alle kanten binnenkomen. Je probeert daar vervolgens lijn in te brengen, een samenhangend geheel waar we ons weer aan kunnen spiegelen.
Is dat niet per definitie de positie en de rol die een journalist moet innemen?
En zouden we daar allemaal niet iets meer van mogen hebben, zodat we de ander kunnen verstaan en begrijpen?
Polarisatie drijft ons uit elkaar en luisteren creëert een breder beeld en meer begrip.
Ik zou willen dat dat de komende jaren de koers gaat worden.