Oh, wâh mooi !
Een veel gehoorde uitspraak tijdens de Sallandse Wandelvierdaagse.
Mensen uit het hele land kwamen langs.
Vandaag heb ik het met eigen oren kunnen horen.
Het was ook een prachtige dag. Constant zon. Niet te warm maar ook niet te koud. En droog.
Mensen uit Vlissingen vonden de route door het buitengebied zò mooi. Dat zie je bij ons niet!
Heerlijk wandelen. Individueel en in groepjes komen ze langs.
Veel grijze kopjes, maar ook heel veel kinderen en alles wat daar tussen beweegt.
Ik stond bij een zogenaamde trekvogel voor de hoofdingang van het Hoftheater. Daar kwamen de wandelaars uit nadat ze in het restaurant hadden kunnen uitrusten. Aan de vogel kon je aan een touw trekken om hem op en neer te laten bewegen. Velen hebben hem zien vliegen!
Diverse wandelende oud-collega’s van de voormalige Franciscushof herkenden de bamboe-stokken waarop de vogel gemonteerd was. Die stokken dienden eertijds als versiering van de betonnen pilaren in het bezoekerscentrum. Nu Foyer van het Hoftheater.
Op een bordje bij de vogel stond geschreven: “Wie heeft een nest voor mij?”
Voor wie is dat bedoeld vroegen diverse dames van middelmatige leeftijd.
Nee, niet voor mezelf. Ik kom wel uit een goed nest en heb al jaren een prima nest. Nee, dat is voor de vogel.
Oh, zo’n groot nest heb ik niet. Dat was doorgaans dan het antwoord.
Met zijn 4,5 mtr. Spanwijdte is het ook een hele knaap, sorry vogel.
Maar dan het theater!
Binnen en buiten spel, dans en clowneske luchtbellen!!
Dat ziet er ook wâh mooi uit, zei iemand. Zoiets hebben we bij ons niet.. Zo’n mooi theater!
Voor ik kon vragen waar hij vandaan kwam was de wandelaar weer weg. Op naar de finish in de tent.
En… ook onderweg is er zoveel moois te zien en te doen, weten weer anderen.
Een ware belevenis, zo mooi.
En zij kunnen het weten. Een groep dames en heren, die al veel wandeltochten samen gemaakt heeft. Gezicht en benen zo bruin. En schoenen die – zo te zien – heel wat kilometers onder zich vandaan hebben zien schuiven.
Uit Woerden kwamen twee mannen die wisten wel een mogelijk nest voor de trekvogel.
In de Alblasserwaard zou ergens een ooievaarspark moeten zijn, waar hij wel zou passen. Maar ja, of hij zover kan vliegen???
Iets in Luttenberg is dan toch dichterbij!
Het meest opvallend waren twee dames die na sluitingstijd aan kwamen lopen vanuit een heel andere kant dan de rest. Zij hadden maar één knip gehad en waren helemaal verkeerd gelopen… Het restaurant sloot bijna maar ze konden uiteraard wel uitrusten en wat nuttigen.
Sallandse gastvrijheid, toch?
Toen de dames weer op de goede weg een eind hadden gelopen kwamen ze terug….
Telefoon vergeten mee te nemen.
Maar het volgend jaar komen we zeker terug!
En dat hoorde ik van veel anderen.
En da’ s mooi.
