Zoals aangegeven in mijn vorige column volgt nu een verhaal over de huidige etalage-expo bij Cult aan de Marktstraat 7 in Raalte. Het is met enige schroom dat ik een stukkie schrijf over eigen werk. Immers in Salland mag je niet je hoofd boven het maaiveld uitsteken. Want anders…..
Maar beseft de goedbedoelende Sallander wel dat hij zich zelf en daarmee Salland als geheel tekort doet als hij/zij/het niet mag verkondigen waar hij goed in is? En dan het gezegde over die slager die zijn eigen vlees Keurt. Ook hij wordt niet gewaardeerd!
Maar eigenlijk klopt de redenering die hierachter schuil gaat niet. Want als een slager het aandurft om zijn zelfgekeurd vlees te verkopen moet hij wel van goede huize zijn. Zijn vleeswaren móéten wel goed zijn. Anders verliest hij zijn klanten. Dus moet hij wel een goede slager zijn.
Nee , dit verhaal gaat niet over de boer die vanwege het stikstofprobleem zich heeft moeten omscholen tot slager. En hij hoeft ook geen keurmeester te worden. Nee, laat eenieder alstublieft toch zijn eigen vak uitoefenen en doen waar hij goed in is.
Van vleeskeuren en van stikstof heb ik geen verstand. Dus daar bemoei ik me dan ook niet mee.
Waar ik het hier wel over wil hebben is dat ik alle Sallanders deelgenoot wil maken van de schone dingen des levens.En met name over de waar die ligt en hangt in de genoemde etalage aan de Marktstraat.
Tot eind juni is de kans daar.
Tot dan kan de toeschouwer twee- en driedimensionaal werk bewonderen van iemand die op Facebook een veelzijdig kunstenaar genoemd wordt.
En inderdaad. Wanneer je als argeloos voorbijganger het allemaal goed bekijkt, dan zie je heel divers werk. Er zijn kleine pentekeningen met o.i.-inkt, rare Raalter bomen, oliekrijttekeningen, schilderijen in acrylverf, collages.
Een wel heel aparte collage van 180×90 cm., voorstellende de verwoestende effecten van Poetleriaanse waanideeën.
Hierin blijkt de angst voor een derde wereldoorlog!
De kunstenaar laat een vredesduif vliegen die een bom in de klauwen heeft( met dank aan “Elisabeth”. Verschillende wereldsteden als Berlijn, Londen en New York worden aan gruzelementen gegooid.
Wat overblijft is een troosteloze ruïne.
Op het eerste gezicht doet deze collage met zijn kleurrijke foto’s vrolijk aan. Maar bij nader inzien wordt de diepe ellende zichtbaar. Is dat realiteitszin van een optimistische, positief denkende kunstenaar?
Ook ziet men een clown en twee vrolijk dansende figuurtjes. De meerzijdigheid van de maker ziet men ook aan het ruimtelijk werk van hout, beton en steen. Verder is een werk van glasverf tentoongesteld , dat doet denken aan glas-in-lood ramen.De moeite waard om te bekijken en ervan te genieten.
Dat deed op Muziekfestivalzondag ook een passerend echtpaar. Althans ze bekeken de etalage. Ik stond erbij zonder te vermelden dat het mijn werk was. Wat vindt u het mooiste, vroeg ik. De vrouw wees het raam met glasverf aan. De man vond een bomen-pentekening wel aardig. Maar… ik wil niemand tekort doen…
Ach, kom zei de vrouw, laten we doorlopen. Duidelijk geen behoefte aan lange discussies, en weg was ze.
Mijn zoon doet ook dit werk. Maar dan beter. Hij heeft kunstacademie gedaan. En dit is amateurswerk. Hoe ziet u dat? Dat kun je toch zo zien! Als met een vlijmscherp mes was het varken geslacht en het oordeel geveld.
Zou uw zoon hier willen exposeren? Oh nee! Dat is hem te min! Maar…nu bent u uw vrouw kwijt.
En weg was ook hij….
Dit was een korte evaluatie op straat. De muziek kwam van een koor van het Festival.
Behalve de etalage bekijken kunt u ook ‘s woensdags tussen 11.00 en 17.00u. kennis maken met de zes leden van Cult. Daar kunt u vertellen of mijn verhaal wat overdreven overkomt en of de kop van de slager over het maaiveld moet gaan rollen…..
Geëxposeerd werk van Harry Vossen Bij Cult
