In een groen groen groen groen knollen knollen land
daar zaten twee haasjes heel parmant
en de een die blies de fluitefluitefluit
en de ander sloeg de trommel
er kwam opeens een jager jager aan
en die heeft er een geschoten
en dat heeft naar men denke denken kan
die ander zeer verdroten.
Vrolijk kinderliedje.
Pappa, nog een keer.
Door Harrie Kiekebosch
Jeugdsentiment
Dat nummer kwam in me op toen ik het pamflet las waarin om meer groen gevraagd wordt, meer groen dichter bij huizen. Want iedereen heeft recht op groen in de buurt. Mooi initiatief, maar niet in Nederland. Wij leven in een land dat trots is op de omvang van de veestapel, dat lol heeft om boeren die met de trekker naar Den Haag rijden.
Versteende dorpen en steden
En ik woon in een gemeente die in de top drie staat van meest verharde tuintjes. Doen we lacherig om, je kunt er de bbq zo mooi stabiel op kwijt, op die tegels. Zouden de worstjes net zo lekker zijn, als je er op een screen beelden van een slachthuis bij afdraait? Salland boert en eet immers bewust, dan wil je ook alles weten toch? Bewust is bewust.
Mijn ideaal
Toen ik nog in een keurig straatje in Raalte woonde, vonden ze in de wijk mijn tuin te rommelig. “Al det onkruud kump ok in oonze tuin terechte” zeiden ze van brandnetels, die wij twee keer in de week als groente op het menu hadden staan.
Toen ik in Georgië op vakantie was zei een zigeuner dat hij geen reden zag een boom te planten als hij niet ook vruchten droeg. Hier een fruitboom langs de straat, is troep waar je last van hebt.
Toen ik door een dorp in Bulgarije wandelde zag ik allemaal voortuintjes ingericht als groentetuin. Hoe mooi is dat! Mooi, kan ik je vertellen, ook omdat het wat rommelig was.
Toen ik weer terug in Salland was, stonden de bladbakken al klaar voor het komende blad: schuilplek voor zoogdiertjes, compost voor wormen die weer voedsel zijn voor vogels.
En dat heeft naar men denke denken kan
deze jongen zeer verdroten.
