Met enorme verbazing las Hans de Kort op deze site het artikel waarin de recent bij de stichting IJssellandschap benoemde algemeen directeur, mevrouw Judith Snepvangers, laat weten er geen heil in te zien om de pachters het gebruik van glyfosaat (RoundUp) op gronden van de Stichting IJssellandschap te verbieden. Daar houdt zij niet van, zegt ze.
Door Hans de Kort
Zienswijze
Zij motiveert haar zienswijze als volgt: “Het schoonhouden van het landschap en het milieu is een van onze kernopgaven. (…) Wij doen dat over het algemeen niet door zaken te verbieden, maar door op zoek te gaan naar werkwijzen die passen bij de uitdagingen van landbouw, bosbouw en natuurbeheer én goed zijn voor het milieu. Dat is een continue zoektocht voor ons en onderwerp van gesprek binnen IJssellandschap. En dat gesprek gaat dan dus niet over het verbieden van een individueel bestrijdingsmiddel, maar over een totaalpalet van ondernemen in goede relatie met een gezond landschap voor plant, dier en mens.”
Onverwacht standpunt
Zo’n standpunt lijkt eerder te passen bij een manager van een LTO-regio dan bij een organisatie als IJsselandschap. Wellicht is het haar ontgaan dat reeds vele Nederlandse gemeenten, provincies en waterschappen een verbod hebben uitgevaardigd op desastreuze gifstoffen als glyfosaat en neonicotinoïden. Ook de gemeente Olst Wijhe, waar de Stichting IJssellandschap is gevestigd, heeft zich daarbij aangesloten, citaat wethouder Marcel Blind: “Er is steeds meer bewijs dat het aantoonbaar slecht is voor de gezondheid”.
In Europa heeft een land als Luxemburg al een totaalverbod opgelegd op het gebruik van glyfosaat, in Duitsland is het binnenkort verboden en vele andere landen hebben zo’n verbod al aangekondigd.
Verschraling biodiversiteit
Omdat Hans de Kort de teloorgang van de natuurlijke diversiteit en de enorme achteruitgang van de hoeveelheid bloemen en insecten aan het hart gaat, zet hij zich met volharding keer op keer in voor het bestrijden van de oorzaak van die verwoesting. Want de schaal waarop en het tempo waarin het gebeurt, mag je gerust verwoestend noemen.
Onverschillige overheden, begripvolle rechters
Dit alles wordt ook nog eens in de hand gewerkt door onverschillige overheden die zich gedragen als de bekende drie aapjes, u kent ze wel. Overheden dus die niets willen weten van beperkende maatregelen die verdere verwoesting nog zouden kunnen voorkomen. In de Verenigde Staten krijgen slachtoffers van het landbouwgif glyfosaat enorme schadevergoedingen toegekend door de rechtbanken. In Frankrijk wordt Parkinson door de staat officieel erkend als beroepsziekte van boeren, omdat ze zo intensief werken met allerlei euvele gifcocktails, waaronder glyfosaat. In datzelfde Frankrijk verklaarde een rechtbank in april 2020 een vordering ontvankelijk van een Franse akkerbouwer die al sinds 2002 lijdt aan een bepaalde vorm van kanker, nadat hij meer dan 20 jaar gewasbeschermingsmiddelen verwerkte. Later dat jaar heeft de rechter zich uitgesproken over de schadevergoeding voor deze boer. Het blijft een onverklaarbaar fenomeen dat rechters heel anders blijken te oordelen over oorzaak (het gebruik van gif) en gevolg (kanker, misvormingen, miskramen, zenuwstoornissen, et cetera) dan sommige Nederlandse overheden. Maar dat nu ook een organisatie als IJssellandschap onverschillig blijkt voor het evidente gevaar van dergelijke gifstoffen, is onbegrijpelijk.
Schikkingen fabrikant
Het is ook tekenend dat een wereldleider in het produceren van allerlei soorten landbouwgifstoffen, het Bayerconcern, voor meer dan 12 miljard dollar schikkingen heeft getroffen met de slachtoffers van hun producten. 12 Miljard voor een “onschuldig” product? Dat gelooft geen normaal denkend mens.
Brief aan Stichting IJssellandschap
In een brief aan IJssellandschap wijst De Kort op de gevaren die schuilen in het gebruik van gifstoffen met glyfosaat en neonicotinoïden als bestanddeel, en hij verzoekt hen hun pachters het gebruik ervan te verbieden op gronden die hun eigendom zijn, dan wel onder hun beheer vallen. Het minste wat zij zouden kunnen doen is het vastleggen van spuitvrije zones in de directe nabijheid van natuurgebieden en watergangen. De beweging ‘Fridays For Future’ zal het hen zeker danken, maar zij niet alleen. Het zou een fantastische bijdrage zijn aan de verbetering van de diversiteit van flora en fauna binnen de gebieden waarvoor zij de verantwoordelijkheid dragen. Het zou getuigen van goed rentmeesterschap overeenkomstig het credo uit de Visie IJssellandschap 2019/2024/2044, met daarin de woorden: “De waarden van ons werk zijn (…) Natuurlijk en duurzaam (Natural capital): Waarden die in de basis gaan over de aanwezigheid van vele soorten planten en dieren en de milieus die daarvoor nodig zijn (ook in de landbouw), een schone en gezonde omgeving, aantrekkelijk landschap met prachtige landgoederen (…)”.
