Guerrilla Gardening klinkt een beetje als tegen de regels in overal lekker kruiden zaaien. En dat is het ook wel een beetje, maar afhankelijk van jou behoefte aan actievoeren kun je de definitie er van aanpassen.
Door Harrie Kiekebosch
Zo kun je de guerrilla zijn door de boomspiegel in de stoep voor je huis vol te planten met bloembollen en kruiden die je voor het eten nog eens een keer lekker kunt gebruiken, je kunt ook ’s nachts er op uit trekken om een te glad aangeharkte gemeentelijk plantsoen wat op te vrolijken.
Guerilla Gardening vertelt je van A tot Z hoe je dat allemaal aan kunt pakken. De tuintjes die in je met auto’s vol geparkeerde stenen straat ontstaan, zijn al een heel mooi begin. Wip de eerste tegelrij langs je huis er uit en zet die op z’n kant terug. Dan heb je al een heel ander straatje. Zet bloempotten voor de deur en doe dat iedere keer net een beetje verder de straat op, zodat ‘ze’ die 30 kilometer per uur meteen niet overschrijden. Zet er een paar bordjes bij met wat voor bloemen je ziet en het is meteen al iets officieels. Als je de krant belt als de gemeente dreigt ‘te handhaven’ is dat misschien wel weer een signaal voor andere guerrilla strijders. En weet dat je met overleg dat stukje gemeentegroen nooit in beheer krijgt, terwijl als je het zonder overleg in beheer neemt, dan moet je nog maar eens zien of ze het van je terugpakken.
Gauw te bang
Je bent gauw te bang, blijkt uit ervaringen van de echte guerrilla gardeners in het boek van Cerian ‘Jenny’ van Gestel. Toen handhavers hen in het snotje kregen, hebben ze er alleen maar een leuk gesprek mee gevoerd. Maar wil je wat minder risico lopen, dan moet je zaadbommetjes maken: vetbolletjes vol met zaad. Die kun je tijdens het wandelen lekker ongezien overal neergooien waar je waar wil.
Wist je trouwens dat het terugdringen van de maaimachine op het openbare groen op zich ook al een vorm van guerrilla gardening kan zijn? Dat wegens bezuinigingen altijd glad geschoren grasfalt zit hartstikke vol met kruiden. Als je het een paar weken niet maait zie je dat al. Dus span gerust een lint en plaats een bord met ‘niet maaien’. Iedereen blij.
Een herbarium met niets doen
Niets doen is sowieso wel een aanrader in de natuur. Die heeft jou er niet per definitie bij nodig om zich te redden. Probeer dat ook maar eens met de stoep voor je huis. Als je daar het onkruid niet weg schoffelt (gif gebruiken we toch niet? Dat keert zich uiteindelijk tegen jezelf!) komen er de mooiste plantjes op. Die kun je dan weer leren herkennen via de ‘Stoepplanten zakgids’. Leerlingen die nog een herbarium moeten maken, zou ik dat boek ook aanraden. Alleen al in dat zakgidsje rondsnuffelen doet je beseffen hoe doodzonde het is dat we naast onze plantsoentjes, ook de stoep glad willen hebben. Je weet niet wat voor moois je mist. En je weet dan vermoedelijk ook niet hoe hard insecten juist dit soort plantjes nodig hebben om energie te verzamelen voor als ze hun bestuifwerk doen, voor ons fruit.
