Eind jaren ’70 werkte ik op Volkshogeschool Overcinge in Havelte. Een collega, oud-medewerker van Martin Luther King, gaf daar trainingen in geweldloze actie. Verzet tegen kernwapenplaatsing, kernenergie, natuurvernietiging, etc. Hij paste de werkwijze van M.L. King toe op de Nederlandse situatie. Eén van de middelen was: gaan zitten of liggen op strategische plekken. Om aandacht te vragen. Zo gaat het nog. Afgelopen weekend gingen demonstranten op de A12 in Den Haag zitten. Zij vinden dat het klimaatbeleid in Nederland te slap is. Veel te slap.
Zij vrezen voor het voortbestaan van de aarde en de leefsituatie van toekomstige generaties. En zeg nou zelf, vooralsnog geven de meeste wetenschappers, onderzoeken en voorspellingen hen gelijk. Het schiet maar niet op. Overigens is iedereen gearresteerd.
Een veel kleiner aantal mensen, enkele auto’s vol, wilde demonstreren tegen zwart geschminkte Pieten in Staphorst. Een overmacht aan mannen uit het dorp wachtte hen op bij de A28 en blokkeerde daarmee de toegangsweg naar het dorp. Ze deden meer. Auto’s vernielen, banden lek steken, dreigende en racistische taal uitslaan, gooien met eieren en olie. Overigens is niemand gearresteerd.
Welke mening je er ook op nahoudt, iedereen moet toch aan z’n theewater voelen dat hier iets niet klopt. Dat hoef ik toch niet uit te leggen?
Als je in Ermelo een nieuw huis, vlak bij een eendenslachterij, hebt gekocht, moet je je mening voor je houden. Contactueel vastgelegd. Hoe het zit? In Ermelo is een vakantiepark gesloopt. Daarvoor in de plaats kwamen woningen. Tegen zo’n voornemen kun je bezwaar maken. De eendenslachterij deed dat. En na een poosje trok ze de bezwaren in. Wat blijkt? In de koopcontracten van de huizen is de voorwaarde opgenomen dat je niet mag klagen over overlast van de slachterij, op straffe van € 10.000, – boete. Knevelen is daarvoor een passend woord. Zeker, je kunt het weigeren, maar dan heb je geen huis. De kopers gingen door de knieën. Eén en één is hier twee. Het intrekken van de bezwaren als ruilhandeltje voor het klaagverbod in de koopcontracten. Chantage is daarvoor een passend woord. Iemand zei me, het toch hetzelfde als wanneer je als stadse in het buitengebied gaat wonen en dan gaat klagen over strontlucht. Dat is zeker niet aardig, en bevordert je inburgering niet. Maar om dat nou in een contract vast te leggen? Belangrijk om te vermelden: mensen die al veel langer rond de slachterij wonen vormen al een hele tijd een actiegroep. Vanwege de lijkenlucht.
Welke mening je er ook op nahoudt, iedereen moet toch aan z’n theewater voelen dat hier iets niet klopt. Dat hoef ik toch niet uit te leggen?
De buren van de slachterij mogen contractueel niet klagen. Wel actievoeren. Geweldloos door voor het toegangshek te gaan zitten. Met kans op arrestatie. Of met geweld de vrachtwagens die de eenden aanvoeren openbreken. Zonder veel kans op aanhouding. Als u binnenkort veel eenden vrij ziet rondscharrelen op de Veluwe, dan weet u welke methode ze hebben gekozen.
Dat hoef ik toch niet uit te leggen?
