Waarom rennen voetballers, nadat ze een goal hebben gescoord, zo vaak weg van hun medespelers? Ik zou het omgekeerde verwachten. Om het met je kompanen te vieren. Vooral de ‘vedetten’ kiezen voor een solo-run. Waarom? Om zelf de eer van het publiek op te strijken? En de medespelers er maar achteraanhollen om de scorer te knuffelen.
Het voetbalveld is een van de weinige plekken waar mannen elkaar langdurig en innig kunnen knuffelen, zonder dat de omgeving er vreemd van opkijkt. Als mannen zich zo gedragen in bijvoorbeeld een restaurant, dan zal er gegniffel klinken. Overigens volgt vaak na dat uitbundig juichen een ‘VAR-moment’. Blijkt er nogal eens voor niks te zijn gejuicht.
Waarom stellen voetbaljournalisten toch van die domme vragen. Ze hebben, mag ik hopen, toch een journalistenopleiding gehad? Daar leren ze vast om open vragen te stellen. Een vraag als: “Je gaf die bal net buiten de 16 niet af. Daardoor liep je jezelf vast en kon je niets meer forceren.” En dan de microfoon onder de neus van de speler douwen. Dit is geen vraag. Het is een mening. De voetballer moet zich verantwoorden. Zo wordt het een narrig interview. Leuker en interessanter wordt het als de journalist vraagt: “Wat maakte dat het geen doelpoging werd toen je…..”
Voetbal is big business geworden. Snotneuzen, die veel te veel verdienen en kapsones krijgen. Afgezwaaide voetballers worden analist op tv. Royaal bijbeunen door ons te vertellen wat we zelf ook al hebben gezien. Een tv-scherm in het café kost de eigenaar bakken met geld aan een licentie.
Waar hebben voetballers geleerd om ‘je’ te zeggen als ze ‘ik’ bedoelen? “Je doet je best en soms heb je je dag niet.”
Maar goed, “Je bent door naar de volgende ronde.”
Weet niet of er woensdag ook iemand van de Nederlandse regering op de tribune zat. Die is in ieder geval al gewend aan geschreeuw, geroffel en gejoel. Ministers die ook merkwaardige antwoorden op simpele vragen kunnen geven. Een minister die over hoofddoekjes desgevraagd zegt: “Iedereen moet dat zelf weten. Lijkt me handig als het regent. Zelf draag ik dan liever een muts.” Zou haar moeder vroeger een hoofddoekje hebben gedragen? Zoals alle vrouwen in de jaren ’50 en ’60 deden? En in de jaszak altijd een, als harmonica opgevouwen, plastic hoofddoekje. Voor als ’t regent.
Ik stel me voor dat Marjolein Faber namens de regering op de tribune zat. Ook om te kijken of een team met spelers van alle kleuren wel samen kan voetballen. Benieuwd of ze ging juichen toen Xavi Simons de eerste goal scoorde. Maar ik ben vooral benieuwd wat ze op haar hoofd zou doen bij een forse bui. Benieuwd ook wat er gebeurd zou zijn als ze, volgens protocol, naar de spelers toe moest om hen te troosten. En toch ook hen te feliciteren met het behalen van de halve finale.
Het zou maar zo kunnen dat alle voetballers hard zouden wegrennen.
Prachtig verhaal!
Dat is voetbal ook…
De voetbalhype wordt ontmaskerd
De verwende miljonairs ontkleed
De dubbel moraal van sommige politici uitgedaagd
Wegvluchten van de harde realiteit.
En toch…
Jammer dat ze verloren hebben.