‘Wij begrijpen dat dit een zware tijd voor u is en helpen u daarom graag bij praktische zaken rondom de zorgverzekering.’ Einde citaat uit een brief van Menzis, die enkele dagen na het overlijden van mijn vrouw in de bus lag.
Waaruit bestaat de begripvolle hulp van Menzis? Dat ze de zorgverzekering van mijn vrouw hebben beëindigd en dat ik te veel betaalde premie terugkrijg. Oh ja, en ze sturen ook vast de nieuwe zorgpolis, met alleen mijn naam erop. Voor Menzis bestaat mijn vrouw niet meer, terwijl ze nog niet eens begraven is.
Hoe bot kun je zijn. Om in dezelfde brief te spreken over ‘een zware tijd‘ en tegelijkertijd een paar – voor mij op dat moment – harde confronterende mededelingen doen.
Ik weet ook wel dat de zorgverzekering van mijn vrouw stopt. Ik weet ook wel dat er dan een polis komt, met alleen mijn naam erop. Maar waarom moet dat direct na overlijden al opgestuurd? En al worden de brieven door een computer automatisch verstuurd, dan kan dat toch zo geprogrammeerd dat het twee weken later wordt verzonden?
Dit moet dus duizenden mensen overkomen. Ik heb de directeur Klant & Markt hierover een brief gestuurd. En ik zit niet te wachten op een zalvend briefje van de afdeling gladstrijkerij. Het moet gewoon veranderen.
Over veranderingen gesproken. U weet misschien dat ik actie heb ondernomen over gesprekken die het CIZ (Centrum Indicatiestelling Zorg) voert om te bepalen of iemand zich niet zal verzetten tegen opname in verpleeghuis. De procedure rond art. 21 van de Wet zorg en dwang. Dit gesprek verliep in mei 2023 met mijn vrouw op een onmenselijke manier. Er werden vragen gesteld die mijn vrouw niet begreep. N.a.v. mijn opinieartikel daarover in de Volkskrant, ook gepubliceerd op deze plek, had ik in maart een gesprek met een bestuurs- en een beleidsadviseur van CIZ. Hierbij was ook een medewerker van de Nationale Ombudsman aanwezig. Het resulteerde in een briefing aan het personeel met de leerpunten van dat gesprek.
Op de dag van de begrafenis van mijn vrouw kreeg ik van het CIZ een mail met daarin de briefing, zoals die intern bij CIZ is verspreid. Daarin staan alle valkuilen en misverstanden (bij zowel CIZ- als zorgmedewerkers) over dit soort gesprekken opgesomd. Ook staan er aandachtspunten in om van het gesprek met de cliënt geen vragenvuur te maken, maar ook een praatje te hebben over koetjes en kalfjes. Om op die manier een indruk te krijgen van de cliënt. En vervolgens veel meer gaan luisteren naar de zorgprofessionals die de client al veel langer kennen.
Nu hopen dat het in praktijk wordt gebracht. Ik wens eenieder die zelf of als naaste te maken krijgt met opname in een verpleeghuis en die met het CIZ in gesprek moet, een rustige, begripvolle procedure toe.
Terwijl ik dit schrijf valt een andere brief in de bus. Van het ABP. Over nabestaandenpensioen etc.
Zeventien dagen na het heengaan van mijn vrouw. Het kán dus wel.
