De camper moet getest. Doet alles het nog? Staan alle spullen op hun plek? We kiezen voor een paar dagen Betuwe. Zo te luisteren naar geluiden om me heen, is het verstandig om te reserveren. Nou is reserveren een beetje strijdig met camperen. Dat is immers de vrijheid om te gaan en te staan waar zon, humeur en toeval ons brengen. Maar goed. Ik bel met een camping. Al een maand tevoren. Er is nog één plekje beschikbaar.
Door Gosse Jongstra
Op de camping
We komen aan op de camping. De kampeerplekken liggen langs de rand van een vierkant groen veld. Onze plek is echter in het midden met twee rijen verharde plaatsen. Tsja. Ik parkeer in de rij. Links een camper, rechts een caravan, tegenover ons een caravan en een De Waard tent (ja, tentkampeerders, die bestaan nog.) Achter ons staan twee Friese echtparen, die op luide toon en met veel harde AA’s elkaar vertellen waar goede en slechte camperplekken zijn. En natuurlijk over de netheid van de toiletten. Dat ik hen kan verstaan ontgaat ze.
Verbinding
Gesprekken met buren kennen doorgaans twee onderwerpen. Ten eerste onze hond Twinkel. Zeker als haar smekende blikken hebben geleid tot het krijgen van aandacht. “Wat een mooie hond. Welk ras. Gaat ze altijd mee op reis? Waar slaapt ze dan? Wij hebben ook een hond gehad en die……” Dat werk. Het tweede onderwerp gaat over de landen waar je bent geweest? Vooral in welke bijzondere landen. Hoe mooi, vreselijk, goedkoop, duur, vriendelijk, onaardig. Nou ja een complete recensie krijg je te horen. Wat me opvalt dat bij die buurgesprekjes vaak sprake is van overtroeven. Ik vertel een ervaring. Daar wordt niet op ingegaan. Nee, ik krijg zijn ervaring te horen, bij voorkeur een iets sterker verhaal. En daar moet ik dan weer overheen. Nou heb ik best veel reiservaringen waarmee ik kan overtroeven. En, eerlijk gezegd doe ik dat ook wel eens.
Reflectie
Als ik dan weer lekker in mijn stoel bij m’n eigen camper zit denk ik wel, wat heb ik eigenlijk aan dat soort praatjes met mensen die ik nooit meer zal zien. Het is een zwoele avond. Ik probeer een boek te lezen, getiteld ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers. Een boek met lange, complexe zinnen. Ik moet me concentreren. Dat gaat niet. Met links geluiden van een voetbalwedstrijd, rechts gezellig drinken en praten van vier mensen en tegenover ons twee stellen die elkaar eerder hadden ontmoet en daarover nog eens luid en duidelijk hun verbazing uitspreken. Nou ja, het is niet onze vakantie, het is een test-uitje. En de camper functioneert in ieder geval.
Eeuwige trouw
Terug naar huis en rust in eigen tuin. We gaan nog wel even langs bij Thimo. Thimo is PTSS-buddyhond voor een oud-politieman. Hij brengt zijn baas rust, ondersteuning, regelmaat. “Dankzij Thimo heb ik mijn leven terug”, zegt zijn baas. Wij hebben Thimo in 2013 als puppy opgevoed. Hij herkende ons. Sterker nog, de hond was helemaal dol toen hij ons zag. Het was een ontroerende ontmoeting. Alsof we herinneringen ophaalden aan wat we samen allemaal hebben beleefd. Zonder woorden. Thimo zou wel naast ons mogen staan op de camping. In het naseizoen, dat wel.
