In mijn familie was ik de eerste die ging studeren. Dat was niet vanzelfsprekend. Jaren later hoorde ik dat mijn vader met mijn oudere broer hierover had gesproken. Of het oneerlijk was dat hij die kans niet had gekregen en ik nu wel. Blijkbaar gold het niet voor mijn zussen, want zij werden hierbij niet betrokken. Op naar Wageningen. Mijn ouders waren trots. Hun zoon zou een glanzende carrière tegemoet zien en een beter inkomen verdienen dan zij met hun bloemkwekerij. Aldus geschiedde? Nou, ik heb heel leuk werk gehad en kom niets tekort. En we wonen in een mooie, verbouwde stal van een boerderij.
In dat huis ben ik aan het isoleren geslagen. We hebben 5 oude stalraampjes van enkel glas in metaal. Die ga ik isoleren met perspex. Ik heb een zaagje nodig om perspex op maat te zagen. In een bouwmarkt vraag ik aan een meisje dat schappen vult, welk zaagje ik moet gebruiken. “Ik zal even iemand vragen die daar verstand van heeft.” Na 5 minuten komt een jongeman aangeslenterd. Ik vraag met welk zaagje ik perspex kan zagen. “Perspex? Wat is dat?” Ik praat dus met iemand die in een bouwmarkt werkt. Ik krijg medelijden met de eigenaar. Zo’n tekort aan technisch geschoold personeel, dat deze knaap al wordt aangeduid als ‘iemand die er verstand van heeft’.
Mijn andere actie is het plaatsen van radiatorfolie. Achter de radiator en tegen de buitenmuur. Kost weinig, bespaart veel. In een andere bouwmarkt koop ik folie en plakband dat erbij hoort. Ik lees de handleiding: ‘Knip de folie op maat en bevestig het dubbelzijdig plakband op de doffe kant en plak het tegen de muur.’ Ik peuter de rol los. Eén kant van het plakband krijg ik gemakkelijk los. De andere kant lukt niet. Onhandige vingers? Zie ik het niet goed? Doe ik iets verkeerd? Ik bel de bouwmarkt. Meisje aan de lijn. “Is het wel dubbelzijdig?”, vraag ik. “Ik zal het even vragen.” Geroezemoes op de achtergrond. “Ja, het is dubbelzijdig.” “Maar hoe krijg ik die andere kant dan los?” Tja, u begrijpt, een kwartier later sta ik in bouwmarkt. Op de toonbank zie ik eenzelfde rol plakband liggen. Er is aan gefrunnikt. Het is druk, weinig personeel. Ik wacht geduldig mijn beurt af. “Ik heb net gebeld over dat plakband”, en wijs naar de rol op de toonbank. “Oh ja, dat is geen dubbelzijdig plakband. U moet het langs de randen van de folie tegen de muur plakken.” GRzl*#@! “Waarom is me dat net niet aan de telefoon verteld?” Dat weet de jongen ook niet. Ik twijfel tussen boosheid en medelijden met de eigenaar met zulk personeel.
De les hieruit? Ouders! Stop met het pushen van uw kind richting VWO en hoger onderwijs. Stimuleer het om een technische opleiding te kiezen. Met VMBO of MBO op zak staan de werkgevers in de rij. Er lonkt een mooie en goedbetaalde carrière. Net als mijn broer had. Met Middelbare Tuinbouwschool (nu MBO) heeft hij als bloemist veel meer verdiend dan ik, met mijn universitaire opleiding.
Mijn oude vader zou zeggen: Dat is maar goed ook.
