“Zie je wel, hij deed het vroeger ook al.” Dat had de reactie kunnen zijn van de medewerkster van de PLUS in Olst. En bij mij zou dan het schaamrood op de kaken staan. Maar ze heeft een eerdere column van mij blijkbaar niet gelezen. Daarin biechtte ik een jeugdzonde op. Dat gebeurt tegenwoordig wel meer.
Bij mij was er geen kaars in het spel. Het was ook geen misdrijf. Wel diefstal. Ik was 6 of 7 jaar. In het winkeltje van de gezusters Roosenberg in Balk staan grote glazen potten met caramelsnoepjes, tumtum, Haagse hopjes. Na het geklingel van de deurbel duurt het wel even, voordat een gezuster vanuit de woonkamer achter, over de gang met krakende plankenvloer, naar voren is gestiefeld. Dat geeft ons kinderen de gelegenheid om de grote dop van een glazen pot te schroeven en een greep te doen in het snoepgoed. Het volle knuistje gauw in de broekzak en de dop er weer op, voordat de gezette vrouw achter de toonbank verschijnt. Dan kopen we een rolletje drop voor een dubbeltje. Ik schaam me er nu wel voor. Maar ja, je moet het in de tijdgeest van toen zien. We kregen weinig zakgeld en iedereen deed het. De gezusters zijn kinderloos gestorven. Nu excuses maken heeft dus geen enkele zin.
Nu sta ik met mijn volle winkelwagentje bij de afrekenkassa. Ik scan de boodschappen tegenwoordig zelf. Ik mis wel het praatje bij de kassa, maar ik kan de boodschappen op deze manier direct goed inpakken. En boodschappen klaar? Afrekenen maar! Ik doe de handelingen bij de kassa. STEEKPROEFCONTROLE, wacht op een medewerker, verschijnt op het scherm. Niets aan de hand, denk ik. Heb ik eerder meegemaakt. Ik vergeet nooit wat te scannen. Terwijl ik wacht kijk ik naar mijn karretje. Shit, denk ik, dat krat bier daar onderop heb ik niet gescand. Ik stond te kletsen met een goede vriendin. Ondertussen zette ik het krat bier onder op het karretje. We zoenden (jaja, in de PLUS) elkaar dag en ik liep verder mijn boodschappenlijstje af. Daar komt de medewerkster al aan. “Ik ben dat krat vergeten” zeg ik. ‘Ja. Ja, dat zal wel’ hóór ik haar denken. Ik stamel nog wat en voel me nogal lullig. Gelukkig weet ze niet van mijn jeugdzonde in Balk. Zonder enige beschuldigende opmerking zet de medewerkster het kratje bier erbij op de rekening en kan ik alles betalen.
Nu had ik toch de kans voor een praatje bij de kassa, sta ik met de mond vol tanden. Ik denk dat ik excuses moet aanbieden. Aan de medewerkster en aan de PLUS. Sorry voor mijn onoplettendheid.
En wat betreft dat als kind pikken van snoepgoed in Balk? Alsnog een taakstraf? Bijvoorbeeld extra snoep inslaan voor 11 november, Sint Maarten! En dat koop ik dan bij de PLUS. Voor de zekerheid ga ik die keer wel gewoon afrekenen bij de caissière.
