Vijf verzoeken op één dag. Dat is wat veel van het goede. Het begint een week eerder. Ik zie een tv-spotje van Wilde Ganzen. Over onderwijs voor kinderen in arme landen. Ik word uitgenodigd een sms te sturen, waarmee ik € 3,- doneer. Eenmalig. Wil ik wel doen. Ik toets de tekst in en zend de sms. Per omgaande krijg ik antwoord: ‘Ontzettend bedankt voor je steun. Maak je donatie in orde op www.website.’ Ik tik daarop en kan kiezen welk bedrag ik wil overmaken. € 3,- € 15,- of ander bedrag. Ach, denk ik, wat is nou € 3,- en geef een royaler bedrag. Klaar. Toch? Nou, ik word daarna nogal vaak gebeld door een onbekend nummer. Meestal laat ik ONBEKEND lopen, je weet maar nooit. Toch bel ik na de tiende keer terug. Een computer: “U belt met Wilde Ganzen. U heeft onlangs een bedrag gedoneerd en nu willen wij vragen…”
Klats! Ik gooi de hoorn erop. Nou ja, symbolisch dan. Zouden jongeren nog weten waar dat vandaan komt? De hoorn erop gooien.
Hoe komen ze aan mijn telefoonnummer. Ze blijven bellen. Ik neem deze keer op. Een dame steekt van wal. “Ik wil u iets vertellen, ….” Ik breek in: “Nee, ik wil het niet horen. En ik wil dat u me nooit meer belt.“ Natuurlijk begrijp ik wel dat goede doelen aan geld moeten komen. Maar het stuit me tegen de borst dat dit zij de marketing- en manipulatietrucjes gebruiken, die commerciële bedrijven ook uithalen. Immers, ik word gelokt met een giftje van € 3,-. De website verleidt me tot een groter bedrag. Ja ik weet het, ik doe het zelf. Nu willen ze me als vaste donateur. Ik weet ook hoe ze aan mijn nummer komen! Ik heb een sms gestuurd. Dus ook nog gluiperig mijn nummer confisqueren.
Ik ledig mijn brievenbus. Vier brieven. Van KNGF-geleidehonden, van Kerk in Actie, van Wereld Kankeronderzoekfonds en van Artsen zonder grenzen. Van twee ben ik vaste donateur, van de andere incidenteel. Die € 3,- is blijkbaar iets. Want het Kankerfonds stuurt me een kaart waarop ik drie euromuntstukken kan plakken Als gift. Versturen en de porto betalen zij. Waarschijnlijk minder dan de € 1,01 die ík op een brief plak, maar toch. Ze betalen porto voor twee brieven en ontvangen dan € 3,-. Wat levert dat netto op? Oh, wacht even: Uw telefoonnummer graag.
Dit is natuurlijk gezeur van iemand die het beter heeft getroffen dan de mensen waarvoor al die goede doelen opkomen. Een beetje geld van mij kan elders al veel betekenen. Ik moet niet jammeren over die verzoeken. Ik moet me eigenlijk schamen. Wat irriteert me dan? De trucjes om mij te verleiden. Zijn die nodig om aan de noodzakelijke inkomsten te komen? Misschien. Maar op mij heeft het een averechts effect. Nou ja, in eerste instantie. Want ik kom weer bij zinnen. Dan daalt het besef in dat ik het goed genoeg heb om wat te delen.
Deelt u mee, als het u ook zo vergaat?
