Het Centraal Bureau voor Statistiek heeft het geluksniveau in alle Nederlandse gemeenten gemeten. Gekeken is naar 34 economische en sociale beoordelingspunten. Per punt krijgt de gemeente een score tussen 0 en 1. Maximaal 34 dus. Dat halen is een utopie. Het gemiddelde van Nederland is 16,5.
Dalfsen is het meest gelukkig van Nederland: 24,2 punten. Vlak daar achter Olst-Wijhe met 22 punten. Ik ben benieuwd of dit mensen verbaast. Want er wordt wat heen en weer gemopperd. Nou ja, ik stond laatst zelf ook behoorlijk te mopperen. In Raalte, dat wel. Ik was op de stoep in een dikke, vette, gore hondendrol gestapt. Ik had nieuwe schoenen met forse profielzolen. Goed, ik hoef u daarover verder niets te vertellen. U ruikt het al op afstand. Mijn geluksgevoel: nul. Chagrijnig : maximale score. Dezelfde dag las ik in de krant dat de burgemeester van het Franse Béziers het DNA van honden wil vastleggen, zodat kan worden onderzocht van welke hond op straat neergekwakte stront is. De eigenaar kan een forse boete tegemoet zien. De DNA-test is verplicht en wordt betaald door de gemeente.
Natuurlijk moet je zo’n geluksonderzoek een beetje met een korreltje zout nemen. Maar toch, de gemeenten in Overijssel scoren gemiddeld veel hoger dan in andere provincies. Goed leven en wonen hier dus. Hoe kan het dan dat op feestjes, BBQ’s, in de kroeg, bij koffiepauzes veel geklaagd wordt. En zoals dat vaak gaat (bij mannen dan): elkaar proberen te overtroeven met een nog treuriger verhaal.
Ik heb wel een idee voor die klagende mannen. Jullie kunnen geld verdienen. Tenminste als je wat spaargeld hebt. En u weet: hoe meer geld, hoe meer klagen. Want terwijl de banken hun winsten verdubbelen, blijft de rente op spaargeld extreem laag. Wat zeggen de bankdirecteuren, sorry de CEO’s? Klanten stappen toch niet over naar een andere bank. Tevreden met 1,25% rente? Te schijterig? Angst dat je geld kwijtraakt in dat verre land? Je kunt – met 1 jaar vast – al rente krijgen van boven de 4%. Op een Italiaanse of Letse bank bijvoorbeeld. Tot een ton is de inleg gegarandeerd door de regeringen. Toch doen weinigen die overstap. Dus houden de banken de spaarrente laag, terwijl de hypotheekrente stijgt.
Ik heb ook wat spaargeld. Voor je weet maar nooit. En het is sneu dat het steeds minder waard wordt door de inflatie. Dus heb ik toch maar eens gezocht naar hogere rentes. En gevonden. Nu nog de overstap. Het is eigenlijk heel simpel. Het is er nog niet van gekomen. Ook te angstig om m’n geld in handen te geven van een Italiaanse bank? Maffia! Of een bank in Letland. Oorlog vlakbij! Ga ik toch voor zekerheid ten koste van m’n spaargeld? Misschien toch maar kijken bij m’n eigen bank. Of die iets aanbiedt. Een deposito van een jaar bijvoorbeeld. Heb ik toch iets meer rente en geen angsten. En natuurlijk de zekerheid dat ik in een van de gelukkigste gemeenten van Nederland woon. Gemeente Olst-Wijhe, nu nog die DNA-test voor hondenkak invoeren en het kan niet meer stuk.
