Het kán dus wel. Witte Kerst. Dat merkten de Heren van de Herensociëteit v/h De Nuts Neut te Olst. Ze vierden afgelopen vrijdag Kerst. Ja, in maart!.. Ooit ontstaan omdat een gepland kerstdiner in december 1986 niet door kon gaan door ziekte van de kok. Het is toen verschoven naar de tweede vrijdag van maart. Dat is zo gebleven. De Heren houden van traditie.
Het is een speciale avond. Voor de laatste keer wordt de SipBokaal uitgereikt. Toen Sip Lubbers in 2008 stopte als lokale krantenman, heeft v/h De Nuts Neut deze Bokaal in het leven geroepen. Jaarlijks uit te reiken aan een persoon of groep die zich positief heeft onderscheiden in of voor Olst en daarmee spraakmakende artikelen in de media heeft behaald. Vanavond ben ik uitgenodigd, omdat ik in 2017 de eer had de SipBokaal te ontvangen.
Het is 10 maart 2023, 18 uur. Er woedt een sneeuwstorm. Omdat ik straks andere verplichtingen heb, neem ik de auto. Als ik de pont oprijd, staan vele Heren af te rekenen bij de pontbaas. In het wachthokje zie ik de naamgever van de Bokaal staan. Ik bied een lift aan. Die wordt gretig geaccepteerd. Als hij naast me zit mis ik gelijk de geur die jarenlang om hem heen hing. De geur van zoete pijptabak. In zijn actieve periode als journalist bezocht hij vele bijeenkomsten in het dorp. Als mensen de geur van karameltabak opsnoven zeiden ze: “Oh, de krant is er.”
We bereiken Tapperij Bijsterbosch in Welsum. Die is traditiegetrouw helemaal in kerstsfeer versierd. We begroeten elkaar met ‘Gezegend Kerstmis.’ Aan de bar haal ik een 0% biertje. Tja. Ik kijk met enige jaloezie naar de halve liter Bosch Weizen die naamgever Anton in een Bosch-glas schenkt. Om dat te proeven moet ik nog eens terug. Op de fiets.
Elke winnaar van de SipBokaal is altijd toegesproken door Ton Strien. Op deze bijzondere avond zal hij zijn bespiegelingen over alle 13 laureaten te berde brengen. Hij geeft een waarschuwing vooraf: dat het misschien verstandig is om te gaan zitten. Een deel van de Heren geeft daaraan gehoor. Het deel dat tijdens de toespraak geregeld even naar de bar moet, blijft staan. In zijn kenmerkende stijl overpeinst Strien de carrières van de winnaars ná hun uitverkiezing. Gaandeweg het verhaal begint het in de hoeken van de zaal wat te rommelen. Als uit de naburige eetzaal, die gewoon open is voor bezoekers, in korte tijd voor de derde keer dezelfde man door onze zaal naar de uitgang stommelt, hoor ik Martin achter mij zeggen: “Moet je nou alweer pissen?” De man mompelt wat. Als hij terugkomt weet ik beter. Of liever gezegd ruik ik beter. Een walm van sigarettenrook om hem heen doet mijn neus protesteren.
De toespraak komt tot een eind. Applaus. Ondertussen is het traditionele stampotbuffet klaargezet. In de geest van Sjef van Oekel: boerenkool en zuurkool met vette jus. Ik moet weg. Sip krijgt opnieuw een lift. We rijden door de sneeuw, de pont op.
Achter ons de kerstverlichting met silhouetten van Heren die het zich laten smaken. Hun wandeling terug naar de pont, dwars door het winterse landschap, zal nog vele jaren gememoreerd worden. Tot dié tweede vrijdag in maart dat het kortebroekenweer is. Een doemscenario?
Gebruik uw Stem woensdag om dat te voorkomen.